| سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 288 |
|
| وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ ۚ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا ۚ وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا (59) |
| و ما را از فرستادن آيات و معجزات (دلخواه آنان) جز تکذيب پيشينيان چيزي مانع نبود، و به ثمود (قوم صالح) آن ناقه را که آيتي روشن بود (و همه مشاهده کردند) بداديم، اما درباره آن ظلم کردند (و ناقه را پي نمودند)، و ما معجزات و آيات را جز براي آنکه (مردم از خدا) بترسند (و هدايت شوند) نمي‌فرستيم. (59) |
| وَإِذْ قُلْنَا لَكَ إِنَّ رَبَّكَ أَحَاطَ بِالنَّاسِ ۚ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتِي أَرَيْنَاكَ إِلَّا فِتْنَةً لِلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ ۚ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا يَزِيدُهُمْ إِلَّا طُغْيَانًا كَبِيرًا (60) |
| و (اي رسول ما، به ياد آر) وقتي که به تو گفتيم خدا البته به (همه افعال و افکار) مردم محيط است، و ما رؤيايي را که به تو ارائه داديم و درختي را که به لعن در قرآن ياد شده (درخت نژاد بني اميه و همه ظالمان عالم) قرار نداديم جز براي آزمايش و امتحان مردم. و ما آنها را مي‌ترسانيم و ليکن آيات بر آنها (از فرط شقاوت) جز طغيان بزرگ چيزي نيفزايد. (60) |
| وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلَائِكَةِ اسْجُدُوا لِآدَمَ فَسَجَدُوا إِلَّا إِبْلِيسَ قَالَ أَأَسْجُدُ لِمَنْ خَلَقْتَ طِينًا (61) |
| و (ياد آر) وقتي که فرشتگان را امر به سجده آدم کرديم پس همه سجده کردند جز شيطان که گفت: آيا من سجده به آدمي که از گل آفريدي فرود آرم؟! (61) |
| قَالَ أَرَأَيْتَكَ هَٰذَا الَّذِي كَرَّمْتَ عَلَيَّ لَئِنْ أَخَّرْتَنِ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَأَحْتَنِكَنَّ ذُرِّيَّتَهُ إِلَّا قَلِيلًا (62) |
| گفت: با من بگو آيا اين آدم خاکي را بر من فضيلت و برتري دادي؟ (اي خدا) اگر اجل مرا تا قيامت به تأخير افکني به جز قليلي (چون معصومين و خواص مؤمنين) همه اولاد آدم را مهار مي‌کنم (و به دار هلاک مي‌کشانم). (62) |
| قَالَ اذْهَبْ فَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ فَإِنَّ جَهَنَّمَ جَزَاؤُكُمْ جَزَاءً مَوْفُورًا (63) |
| خدا به شيطان گفت: برو که هر کس از اولاد آدم پيرو تو گردد با تو به دوزخ که پاداش کامل شماست کيفر خواهد شد. (63) |
| وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ ۚ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا (64) |
| (برو) و هر که را توانستي با آواز خود تحريک کن و به لغزش افکن، و با جمله لشکر سوار و پياده‌ات بر آنها بتاز و در اموال و اولاد هم با ايشان شريک شو و به آنها وعده (هاي دروغ و فريبنده) بده، و (اي بندگان بدانيد که) وعده شيطان چيزي جز غرور و فريب نخواهد بود. (64) |
| إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ ۚ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ وَكِيلًا (65) |
| همانا تو را بر بندگان (خاص) من تسلط نيست و تنها محافظت و نگهباني خداي تو (اي رسول، از شيطان آنها را) کافي است. (65) |
| رَبُّكُمُ الَّذِي يُزْجِي لَكُمُ الْفُلْكَ فِي الْبَحْرِ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِكُمْ رَحِيمًا (66) |
| پروردگار شما همان است که به دريا براي شما کشتي‌ها را به حرکت مي‌آورد تا از فضل خدا (يعني روزي) طلبيد، که او درباره شما بسيار مهربان است. (66) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |