سوره 19 | سوره مبارکه مريم | صفحه 310 |
|
رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهِ ۚ هَلْ تَعْلَمُ لَهُ سَمِيًّا (65) |
همان خدايي که آفريننده آسمانها و زمين است و هر چه بين آنهاست، پس بايد همان خداي يکتا را پرستش کني و البته در راه بندگي او صبر و تحمل کن (که اگر او را به خدايي نپرستي) آيا ديگري را مانند او به نام خدا (يي لايق پرستش) خواهي يافت؟ (65) |
وَيَقُولُ الْإِنْسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَجُ حَيًّا (66) |
و انسان (بيچاره در امر معاد شک کند و) گويد: آيا چون من بميرم باز به زودي مرا از قبر بيرون آورده و زنده خواهند کرد؟! (66) |
أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ يَكُ شَيْئًا (67) |
آيا آدمي (براي ايمان به معاد) متذکر آن نميشود که اول که هيچ محض و معدوم صرف بود ما او را ايجاد کرديم؟ (67) |
فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّيَاطِينَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِيًّا (68) |
قسم به خداي تو که البته آنها را با شياطين در قيامت محشور ميگردانيم، آنگاه همه را احضار خواهيم کرد تا گرد آتش جهنم به زانو درآيند. (68) |
ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِيعَةٍ أَيُّهُمْ أَشَدُّ عَلَى الرَّحْمَٰنِ عِتِيًّا (69) |
سپس هر که عتوّ و سرکشي بر فرمان خداي مهربان بيشتر کرده يک يک را از هر فرقه بيرون آريم (تا به دوزخ درافکنيم). (69) |
ثُمَّ لَنَحْنُ أَعْلَمُ بِالَّذِينَ هُمْ أَوْلَىٰ بِهَا صِلِيًّا (70) |
آنگاه ما آنهايي را که سزاوارتر به درآمدن به آتش دوزخند بهتر ميشناسيم. (70) |
وَإِنْ مِنْكُمْ إِلَّا وَارِدُهَا ۚ كَانَ عَلَىٰ رَبِّكَ حَتْمًا مَقْضِيًّا (71) |
و هيچ يک از شما (نوع بشر) باقي نماند جز آنکه به دوزخ وارد شود؛ اين حکم حتمي پروردگار توست. (71) |
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَنَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيهَا جِثِيًّا (72) |
پس از ورود همه در دوزخ، ما افرادي را که خداترس و باتقوا بودهاند نجات خواهيم داد و ستمکاران را فرو گذاريم تا در آن آتش به زانو درافتند. (72) |
وَإِذَا تُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَيُّ الْفَرِيقَيْنِ خَيْرٌ مَقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِيًّا (73) |
و هرگاه (در فضيلت مؤمن بر کافر) آيات واضحه ما بر مردم تلاوت شود کافران (غني و متکبر) به مؤمنان (در مقام مفاخره) گويند: کدام يک از ما دو فرقه مقاماتمان بهتر و مجلس و انجمنمان نيکوتر خواهد بود؟ (73) |
وَكَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَحْسَنُ أَثَاثًا وَرِئْيًا (74) |
در صورتي که ما پيش از اين کافران چه گروههاي بسياري را که از اينها داراتر و خوشتر بودند همه را هلاک گردانيديم. (74) |
قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَٰنُ مَدًّا ۚ حَتَّىٰ إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا (75) |
بگو که هر کس که به راه کفر و ضلالت رفت خداي مهربان به او مهلت ميدهد تا آن ساعت که وعده عذاب را به چشم خود ببينند که يا عذاب (قتل و اسيري) چشد يا ساعت قيامت وي را فرا رسد، پس کافران به زودي خواهند دانست که (از مؤمن و کافر) کدام يک روزگارش بدتر و سپاهش ضعيفتر است! (75) |
وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى ۗ وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا (76) |
و خدا هدايت يافتگان را بر هدايت ميافزايد و اعمال صالحي که (اجرش نعمت) ابدي است نزد پروردگار تو بهتر (از مال و جاه فاني دنيا) است هم از جهت ثواب الهي و هم از جهت حسن عاقبت اخروي. (76) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |