| سوره 20 | سوره مبارکه طه | صفحه 317 |
|
| وَلَقَدْ أَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَىٰ أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِيقًا فِي الْبَحْرِ يَبَسًا لَا تَخَافُ دَرَكًا وَلَا تَخْشَىٰ (77) |
| و همانا به موسي وحي کرديم که بندگان (مؤمن) مرا شبانه (از شهر مصر) بيرون برو (به اعجاز و لطف ما) راهي خشک از ميان دريا بر آنها پديد آور که نه از تعقيب و رسيدن فرعونيان ترسناک باشي و نه (از غرق شدن) انديشه داري. (77) |
| فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِيَهُمْ مِنَ الْيَمِّ مَا غَشِيَهُمْ (78) |
| و فرعون با سپاهش از پي آنها تاختند پس موج دريا چنان آنها را فرو برد که از آنان اثري باقي نگذاشت. (78) |
| وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَىٰ (79) |
| و فرعون پيروان خود را علاوه بر اينکه هدايت نکرد سخت به ضلالت و بدبختي افکند. (79) |
| يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ أَنْجَيْنَاكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ (80) |
| اي بني اسرائيل، محققا ما شما را از شر دشمن نجات داديم و با شما در جانب راست کوه طور وعده نهاديم (تا به مناجات موسي کلام حق را بشنويد) و (در بيابان که سرگردان شديد) براي قوت شما ترنجبين و مرغ بريان فرستاديم. (80) |
| كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَلَا تَطْغَوْا فِيهِ فَيَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبِي ۖ وَمَنْ يَحْلِلْ عَلَيْهِ غَضَبِي فَقَدْ هَوَىٰ (81) |
| (و دستور داديم که) از اين رزق حلال و پاکيزه که نصيبتان کرديم تناول کنيد و در آن (به کفر نعمت و ترک شکرگزاري) طغيان و سرکشي مکنيد وگرنه مستحق غضب و خشم من مي‌شويد، و هر کس مستوجب خشم من گرديد همانا خوار و هلاک خواهد شد. (81) |
| وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَىٰ (82) |
| و البته بر آن کس که (از کفر) توبه کند و (به خدا) ايمان آرد و نکوکار گردد و درست به راه هدايت رود مغفرت و آمرزش من بسيار است. (82) |
| ۞ وَمَا أَعْجَلَكَ عَنْ قَوْمِكَ يَا مُوسَىٰ (83) |
| و اي موسي بازگو که بر قومت چرا سبقت گرفته و با شتاب به وعده‌گاه آمدي؟ (83) |
| قَالَ هُمْ أُولَاءِ عَلَىٰ أَثَرِي وَعَجِلْتُ إِلَيْكَ رَبِّ لِتَرْضَىٰ (84) |
| موسي عرضه داشت: هم اينک قوم از پي من هستند و من خود براي خشنودي تو تعجيل کرده و بر آنها تقدم جستم. (84) |
| قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَكَ مِنْ بَعْدِكَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِيُّ (85) |
| خدا فرمود: همانا ما قوم تو را پس از آمدن تو آزمايش کرديم و سامري آنان را گمراه کرد. (85) |
| فَرَجَعَ مُوسَىٰ إِلَىٰ قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ أَلَمْ يَعِدْكُمْ رَبُّكُمْ وَعْدًا حَسَنًا ۚ أَفَطَالَ عَلَيْكُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدْتُمْ أَنْ يَحِلَّ عَلَيْكُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّكُمْ فَأَخْلَفْتُمْ مَوْعِدِي (86) |
| موسي (که از فتنه سامري آگاه شد) متأسف و غضبناک به سوي قوم بازگشت و گفت: اي قوم من، مگر خداي شما به شما وعده احسان نداد (که شما را نعمت کتاب بزرگ تورات عطا کند)؟ آيا وعده خدا بر شما طولاني شد، يا مايل شديد که مستوجب قهر و غضب خداي خود شويد، که وعده مرا خلاف کرديد (و عهد من شکستيد). (86) |
| قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا وَلَٰكِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِنْ زِينَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَكَذَٰلِكَ أَلْقَى السَّامِرِيُّ (87) |
| قوم به موسي گفتند: ما به ميل و اختيار خود خلاف وعده تو نکرديم و ليکن اسباب تجمل و زينت بسياري (از فرعونيان) بار دوش ما نهادند و ما آنها را در آتش افکنديم و چنين سامري (فتنه‌انگيز بر ما) القا کرد. (87) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |