| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 331 |
|
| لَا يَسْمَعُونَ حَسِيسَهَا ۖ وَهُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ (102) |
| آنها هرگز آواز جهنم را نخواهند شنيد و به آنچه مشتاق و مايل آنند تا ابد متنعّمند. (102) |
| لَا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ هَٰذَا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (103) |
| و هيچ گاه فزع اکبر و هنگامه بزرگ قيامت آنها را محزون نخواهد ساخت و با آنان فرشتگان (رحمت) ملاقات کنند (و گويند) اين است آن روز (سعادت) شما که در دنيا به شما وعده مي‌دادند. (103) |
| يَوْمَ نَطْوِي السَّمَاءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ ۚ كَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ ۚ وَعْدًا عَلَيْنَا ۚ إِنَّا كُنَّا فَاعِلِينَ (104) |
| روزي که آسمانها را مانند طومار در هم پيچيم و به حال اول که آفريديم باز برگردانيم، اين وعده ماست که البته انجام خواهيم داد. (104) |
| وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ (105) |
| و ما بعد از تورات در زبور (داود) نوشتيم که البته بندگان نيکوکار من ملک زمين را وارث و متصرف خواهند شد. (105) |
| إِنَّ فِي هَٰذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ (106) |
| بي‌شک در اين قرآن براي اهل عبادت مايه وصول به مقصد حق نهفته است. (106) |
| وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ (107) |
| و (اي رسول) ما تو را نفرستاديم مگر آنکه رحمت براي اهل عالم باشي. (107) |
| قُلْ إِنَّمَا يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ (108) |
| بگو که بر من به يقين و درست اين وحي مي‌رسد که خداي شما خدايي است يکتا، پس آيا شما تسليم (امر او) خواهيد شد؟ (108) |
| فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَلَىٰ سَوَاءٍ ۖ وَإِنْ أَدْرِي أَقَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ مَا تُوعَدُونَ (109) |
| و چنانچه کافران (از حق) رو گردانيدند به آنان بگو: من (بر حسب وظيفه رسالت) شما را يکسان آگاه کردم و ديگر نمي‌دانم که آن وعده روز سخت قيامت که به شما دادند دور يا نزديک خواهد بود. (109) |
| إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَيَعْلَمُ مَا تَكْتُمُونَ (110) |
| همانا خدا به همه سخنان آشکار و انديشه‌هاي پنهان شما آگاه است. (110) |
| وَإِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَمَتَاعٌ إِلَىٰ حِينٍ (111) |
| و خود ندانم شايد اين (تأخير عذاب) براي شما امتحاني باشد و تمتّعي (در دنيا) تا به هنگامي (که مرگ فرا رسد). (111) |
| قَالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ ۗ وَرَبُّنَا الرَّحْمَٰنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَىٰ مَا تَصِفُونَ (112) |
| رسول گفت: الها، تو به حق (ميان ما) حکم کن، و پروردگار ما همان خداي مهربان است و بر ابطال آنچه شما بر خلاف حق مي‌گوييد تنها از او ياري بايد خواست. (112) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |