| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 35 |
|
| فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۗ وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْيَتَامَىٰ ۖ قُلْ إِصْلَاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ ۖ وَإِنْ تُخَالِطُوهُمْ فَإِخْوَانُكُمْ ۚ وَاللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (220) |
| در کار دنيا و آخرت (تا از دنيا براي آخرت توشه برداريد). و سؤال کنند تو را که با يتيمان چگونه رفتار کنند؟ بگو: به اصلاح (حال و مصلحت مآل) آنها کوشيد بهتر است (تا آنها را بي‌سرپرست گذاريد) و اگر با آنها آميزش کنيد رواست که برادر ديني شما هستند، و خدا آگاه است از آن کس که (در کار آنان) نادرستي کند و آن که اصلاح و درستي نمايد. و اگر خدا مي‌خواست کار را بر شما سخت مي‌کرد چه آنکه خدا توانا و دانا است. (220) |
| وَلَا تَنْكِحُوا الْمُشْرِكَاتِ حَتَّىٰ يُؤْمِنَّ ۚ وَلَأَمَةٌ مُؤْمِنَةٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكَةٍ وَلَوْ أَعْجَبَتْكُمْ ۗ وَلَا تُنْكِحُوا الْمُشْرِكِينَ حَتَّىٰ يُؤْمِنُوا ۚ وَلَعَبْدٌ مُؤْمِنٌ خَيْرٌ مِنْ مُشْرِكٍ وَلَوْ أَعْجَبَكُمْ ۗ أُولَٰئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ ۖ وَيُبَيِّنُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (221) |
| و با زنان مشرک ازدواج مکنيد مگر آنکه ايمان آرند و همانا کنيزکي با ايمان بهتر از زن آزاد مشرک است هر چند از (حسن و جمال) او به شگفت آييد، و زن به مشرکان مدهيد مگر آنکه ايمان آرند و همانا بنده مؤمن بسي بهتر از آزاد مشرک است هر چند از (مال و حسن) او به شگفت آييد. مشرکان (شما را از راه جهل) به آتش خوانند و خدا از راه لطف و مرحمت به بهشت و مغفرت دعوت کند و خداوند براي مردم آيات خويش بيان فرمايد، باشد که هشيار و متذکر گردند. (221) |
| وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ ۖ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ ۖ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطْهُرْنَ ۖ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ (222) |
| و سؤال کنند تو را از عادت شدن زنان، بگو: آن رنجي است (براي زنان) در آن حال از مباشرت آنان دوري کنيد و با آنان نزديکي نکنيد تا آنکه پاک شوند، چون خود را پاک کردند از آنجا که خدا دستور داده به آنها نزديک شويد، که همانا خدا آنان را که پيوسته به درگاهش توبه کنند و هم پاکيزگان دور از هر آلايش را دوست مي‌دارد. (222) |
| نِسَاؤُكُمْ حَرْثٌ لَكُمْ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ أَنَّىٰ شِئْتُمْ ۖ وَقَدِّمُوا لِأَنْفُسِكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّكُمْ مُلَاقُوهُ ۗ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِينَ (223) |
| زنان شما کشتزار شمايند، پس (براي کشت فرزند صالح) بدانها نزديک شويد هرگاه (مباشرت آنان) خواهيد، و چيزي براي خود پيش فرستيد و خدا ترس باشيد و بدانيد که محققا نزد خدا خواهيد رفت. و (اي رسول) اهل ايمان را بشارت ده. (223) |
| وَلَا تَجْعَلُوا اللَّهَ عُرْضَةً لِأَيْمَانِكُمْ أَنْ تَبَرُّوا وَتَتَّقُوا وَتُصْلِحُوا بَيْنَ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (224) |
| و زنهار نام خدا را هدف سوگندهاي خود مکنيد تا (با اين سوگندهاي راست و دروغ) از حقوقي که مردم را بر شماست برائت جوئيد و خود را نيکوکار و پرهيزکار قلمداد کنيد و مصلح ميان مردم جلوه دهيد؛ و خدا (راست و دروغ و نيک و بد را) شنوا و داناست. (224) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |