| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 39 |
|
| حَافِظُوا عَلَى الصَّلَوَاتِ وَالصَّلَاةِ الْوُسْطَىٰ وَقُومُوا لِلَّهِ قَانِتِينَ (238) |
| بر نمازها مواظبت و توجه کامل داشته باشيد و به خصوص نماز وسطي (صبح) و به طاعت خدا قيام کنيد. (238) |
| فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالًا أَوْ رُكْبَانًا ۖ فَإِذَا أَمِنْتُمْ فَاذْكُرُوا اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (239) |
| پس اگر شما را بيم خطري از دشمن باشد به هر حال که ميسّر است، پياده يا سواره نماز به جاي آريد و آن گاه که ايمني يافتيد خدا را ياد کنيد که او شما را به آنچه نمي‌دانستيد دانا گردانيد. (239) |
| وَالَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَيَذَرُونَ أَزْوَاجًا وَصِيَّةً لِأَزْوَاجِهِمْ مَتَاعًا إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْرَاجٍ ۚ فَإِنْ خَرَجْنَ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ فِي مَا فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ ۗ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (240) |
| مرداني که بميرند و زنانشان زنده مانند بايد وصيّت کنند که آنها را تا يکسال نفقه دهند و از خانه شوهر بيرون نکنند، پس اگر زنها خود خارج شوند شما را گناهي نيست از آنچه آنها درباره خود در حدود شرع بگزينند، و خدا توانا و داناست. (240) |
| وَلِلْمُطَلَّقَاتِ مَتَاعٌ بِالْمَعْرُوفِ ۖ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ (241) |
| مردان، زناني را که طلاق دهند به چيزي بهره‌مند کنند، که اين کار سزاوار مردم پرهيزکار است. (241) |
| كَذَٰلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (242) |
| خدا آيات خود را براي شما اين گونه روشن بيان مي‌کند، شايد خردمندي کنيد. (242) |
| ۞ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ خَرَجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ وَهُمْ أُلُوفٌ حَذَرَ الْمَوْتِ فَقَالَ لَهُمُ اللَّهُ مُوتُوا ثُمَّ أَحْيَاهُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَشْكُرُونَ (243) |
| آيا نديديد آنهايي را که از ترس مرگ از ديار خود بيرون رفتند که هزارها تن بودند، خدا فرمود که تمام بميريد (همه مردند) سپس آنها را زنده کرد، زيرا خدا را در حق بندگان فضل و کرم بسيار است، و ليکن بيشتر مردم سپاسگزار نيستند. (243) |
| وَقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (244) |
| جهاد کنيد در راه خدا و بدانيد که خدا (به گفتار و کردار خلق) شنوا و دانا است. (244) |
| مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً ۚ وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (245) |
| کيست که خدا را قرض الحسنه دهد تا خدا بر او به چندين برابر بيفزايد؟ و خداست که مي‌گيرد و مي‌دهد، و همه به سوي او باز گردانده مي‌شويد. (245) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |