| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 390 |
|
| فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا بَيِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي آبَائِنَا الْأَوَّلِينَ (36) |
| چون موسي با معجزات و آيات ما که (حقانيتش) بر همه روشن بود به سوي فرعونيان آمد باز (آن قوم خود سر و لجوج نادان) گفتند: اين معجزات تو جز سحري که ساختگي توست چيز ديگري نيست و ما اين گفتار و دعوي که تو داري هيچ از پدران پيشينمان (امم سابقه) نشنيده‌ايم. (36) |
| وَقَالَ مُوسَىٰ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ ۖ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (37) |
| و موسي گفت: خداي من به احوال رسولي که از جانب او به هدايت خلق آمده داناتر است و بهتر مي‌داند که (از ما مؤمنان و شما کافران) کدام يک عاقبت خوش در دار عقبي خواهيم داشت، محققا ستمکاران عالم هرگز فلاح و رستگاري نخواهند يافت. (37) |
| وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرِي فَأَوْقِدْ لِي يَا هَامَانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَلْ لِي صَرْحًا لَعَلِّي أَطَّلِعُ إِلَىٰ إِلَٰهِ مُوسَىٰ وَإِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكَاذِبِينَ (38) |
| و فرعون (با بزرگان قوم خود چنين) گفت: اي مهتران، من هيچ کس را غير خودم خداي شما نمي‌دانم، (و با وزيرش گفت:) اي هامان خشتي در آتش پخته و از آن براي من قصري بلند پايه بنا کن تا من بر خداي موسي مطلع شوم هر چند او را (در دعوي رسالت) از دروغگويان مي‌پندارم. (38) |
| وَاسْتَكْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنَا لَا يُرْجَعُونَ (39) |
| و خلاصه فرعون و سپاهيانش به ناحق در زمين سرکشي و تکبر کردند و چنين پنداشتند که به سوي ما بازگردانده نخواهند شد. (39) |
| فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِي الْيَمِّ ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِينَ (40) |
| ما هم از آن ظالم و لشکر و اتباعش سخت مؤاخذه کرديم و همه را به دريا افکنديم، پس بنگر تا عاقبت کار ستمکاران به کجا کشيد؟! (40) |
| وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنْصَرُونَ (41) |
| و ما آن قوم (ظالم) را پيشوايان (ضلالت و) دعوت به دوزخ قرار داديم و روز قيامت ياري نخواهند شد. (41) |
| وَأَتْبَعْنَاهُمْ فِي هَٰذِهِ الدُّنْيَا لَعْنَةً ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ هُمْ مِنَ الْمَقْبُوحِينَ (42) |
| و آنها را در اين دنيا در پي کردارشان لعن ابد فرستاديم و در آخرت هم از زشترويان (و مردودان درگاه ما) خواهند بود. (42) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولَىٰ بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (43) |
| و همانا ما پس از آنکه (طوايفي از) امم گذشته را (به کيفر کفر) هلاک کرديم به موسي براي بصيرت و هدايت و رحمت خلق کتاب (تورات) را عطا کرديم، باشد که مردم متذکر شوند (و راه خدا پرستي پيش گيرند). (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |