| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 399 |
|
| فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنْجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ ۚ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (24) |
| (بعد از اين همه نصايح و اندرز ابراهيم) باز قوم جز آنکه گفتند: او را بکشيد و در آتش بسوزانيد پاسخ ندادند، و خدا او را از آتش (نمروديان) نجات داد. در اين حکايت براي قومي که به خدا ايمان آرند آيتهايي (از قدرت الهي) پديدار است. (24) |
| وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَوَدَّةَ بَيْنِكُمْ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَكْفُرُ بَعْضُكُمْ بِبَعْضٍ وَيَلْعَنُ بَعْضُكُمْ بَعْضًا وَمَأْوَاكُمُ النَّارُ وَمَا لَكُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (25) |
| باز ابراهيم گفت: (اي مردم شما خود مي‌دانيد که) بتهايي را که به جاي خداي يکتا به خدايي بر گرفته‌ايد تنها براي حفظ دوستي (و استفاده مادي دو روزه) دنياي خود اتخاذ کرده‌ايد و چون روز قيامت شود در آن روز شما از يکديگر بيزاري جوييد و به يکديگر لعن و نفرين کنيد، و جايگاه ابدي تمام شما آتش دوزخ است و هيچ ياوري ابدا نداريد. (25) |
| ۞ فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ ۘ وَقَالَ إِنِّي مُهَاجِرٌ إِلَىٰ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (26) |
| پس (خواهر زاده‌اش) لوط به او ايمان آورد، و (ابراهيم به او) گفت که من (از اين ديار شرک) هجرت به سوي خداي خود خواهم کرد که او (بر حفظ من از دشمن) مقتدر و (به صلاح امورم) داناست. (26) |
| وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِي ذُرِّيَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْكِتَابَ وَآتَيْنَاهُ أَجْرَهُ فِي الدُّنْيَا ۖ وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ (27) |
| و ما اسحاق و (فرزند زاده‌اش) يعقوب را به او عطا کرديم و در خاندانش مقام نبوت و کتاب آسماني برقرار نموديم و در دنيا هم (به نعمت فرزندان صالح و نام نيکو و ساير نعم الهي) اجر او را داديم و در آخرت نيز وي در صف صالحان (و هم رتبه مقربان) خواهد بود. (27) |
| وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِينَ (28) |
| و لوط (به رسالت فرستاديم) که به قوم خود گفت: شما به عمل زشتي اقدام مي‌کنيد که هيچ کس در عالم پيش از شما مرتکب نشده است! (28) |
| أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَتَأْتُونَ فِي نَادِيكُمُ الْمُنْكَرَ ۖ فَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَنْ قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ (29) |
| آيا شما به شهوتراني با مردان خلوت کرده و راه (فطرت زناشويي) را قطع مي‌کنيد و در مجامع خود (بي هيچ خجلت) به کار قبيح مي‌پردازيد؟! قوم لوط جز آنکه (به طعنه) گفتند: اگر راست مي‌گويي عذاب خدا را بر ما نازل کن به او ابدا جوابي ندادند. (29) |
| قَالَ رَبِّ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ (30) |
| لوط گفت: پروردگارا، مرا بر (محو) اين قوم فاسد ياري کن. (30) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |