| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 4 |
|
| مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِي اسْتَوْقَدَ نَارًا فَلَمَّا أَضَاءَتْ مَا حَوْلَهُ ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَتَرَكَهُمْ فِي ظُلُمَاتٍ لَا يُبْصِرُونَ (17) |
| مثل ايشان مانند کسي است که آتشي بيفروزد، و همين که روشن کند پيرامون او را، خدا روشني آنان را ببرد و رها کند ايشان را در تاريکي‌يي که هيچ نبينند. (17) |
| صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَرْجِعُونَ (18) |
| آنها کر و گنگ و کورند و (از ضلالت خود) بر نمي‌گردند. (18) |
| أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّمَاءِ فِيهِ ظُلُمَاتٌ وَرَعْدٌ وَبَرْقٌ يَجْعَلُونَ أَصَابِعَهُمْ فِي آذَانِهِمْ مِنَ الصَّوَاعِقِ حَذَرَ الْمَوْتِ ۚ وَاللَّهُ مُحِيطٌ بِالْكَافِرِينَ (19) |
| يا مثل آنان چون کساني است که در بيابان، باراني تند که در آن تاريکي و رعد و برق است بر آنان ببارد، و آنان انگشتانشان را از ترس مرگ در گوش نهند مبادا از شدت صداي صاعقه بميرند، و خدا بر کافران احاطه دارد. (19) |
| يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (20) |
| نزديک است برق روشني چشمهايشان را ببرد، هرگاه روشني بينند مي‌روند در آن، و چون تاريک شود بايستند، و اگر خدا مي‌خواست گوش آنها را کر و چشم آنان را کور مي‌ساخت، که خداوند بر هر چيز تواناست. (20) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (21) |
| اي مردم، بپرستيد خدايي را که آفريننده شما و پيشينيان شماست، باشد که پارسا و منزّه شويد. (21) |
| الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ فِرَاشًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقًا لَكُمْ ۖ فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ (22) |
| آن خدايي که براي شما زمين را گسترد و آسمان را برافراشت و فرو باريد از آسمان آبي که به سبب آن بيرون آورد ميوه‌هاي گوناگون براي روزي شما، پس کسي را مثل و مانند او قرار ندهيد در حالي که مي‌دانيد (که بي‌مانند است). (22) |
| وَإِنْ كُنْتُمْ فِي رَيْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَادْعُوا شُهَدَاءَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (23) |
| و اگر شما را شکّي است در قرآني که بر بنده خود (محمد صلّي اللَه عليه و آله و سلّم) فرستاديم، پس بياوريد يک سوره مانند آن، و گواهان خود را بخوانيد به جز خدا، اگر راست مي‌گوييد. (23) |
| فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَلَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِي وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ ۖ أُعِدَّتْ لِلْكَافِرِينَ (24) |
| و اگر اين کار را نکرديد و هرگز نتوانيد کرد پس بپرهيزيد از آتشي که هيزم آن مردم بدکار و سنگهاي خارا است که (از قهر خدا) براي کافران مهيا شده است. (24) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |