| سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | صفحه 403 |
|
| وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ ۚ وَلَوْلَا أَجَلٌ مُسَمًّى لَجَاءَهُمُ الْعَذَابُ وَلَيَأْتِيَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (53) |
| منکران (به تمسخر) از تو تقاضاي تعجيل در نزول عذاب مي‌کنند، و اگر وقت معين آن (در علم ازلي، قيامت) نبود عذاب حق بر آنها مي‌رسيد، و البته ناگهاني در حالي که غافل و بي‌خبر باشند بر آنان خواهد آمد. (53) |
| يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِيطَةٌ بِالْكَافِرِينَ (54) |
| (و اين کافران) از تو به تعجيل عذاب مي‌طلبند در صورتي که شراره عذاب جهنم به کافران احاطه نموده است. (54) |
| يَوْمَ يَغْشَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَيَقُولُ ذُوقُوا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (55) |
| (اينان را متذکر ساز به آن) روزي که عذاب خدا از بالا و زير پا آنها را فرو گيرد، و (خدا يا منادي حق) گويد: (امروز) بچشيد کيفر آنچه (در دنيا) عمل مي‌کرديد. (55) |
| يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِي وَاسِعَةٌ فَإِيَّايَ فَاعْبُدُونِ (56) |
| اين بندگان با ايمان من، زمين من بسيار وسيع است در اين صورت (اگر از جور کفار در سرزميني به تنگ آمده و به کفر مجبور شويد از آنجا به ديار ديگر هجرت کنيد و هر کجا باشيد) مرا منحصرا به اخلاص پرستش کنيد. (56) |
| كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۖ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ (57) |
| هر نفسي (طعم ناگوار) مرگ را خواهد چشيد، و پس از مرگ شما را به سوي ما باز گردانند. (57) |
| وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (58) |
| و آنان که ايمان آوردند و به اعمال نيکو پرداختند البته آنها را به عمارات عالي بهشتي که زير درختانش نهرها جاري است منزل دهيم که در آن زندگاني ابدي کنند، آنجا پاداش نيکويي براي نيکوکاران عالم است. (58) |
| الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (59) |
| آنان که (در راه دين خدا) صبر و شکيبايي پيشه کردند و بر پروردگار خود توکل مي‌نمودند. (59) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (60) |
| و (در کار رزق به خدا توکل کنيد نه بر سعي خود که) چه بسيار حيوانات که خود بار روزي خود نکشند، خدا (بدون هيچ کوشش) به آنها و هم به شما روزي مي‌رساند، و او شنوا (ي دعاي محتاجان) و دانا (به احوال بندگان) است. (60) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۖ فَأَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (61) |
| و اگر از اين کافران مشرک سؤال کني که آسمانها و زمين را که آفريده و خورشيد و ماه مسخر فرمان کيست؟ به يقين جواب دهند که خدا (آفريده)، پس چگونه (با اين اقرار، از توحيد و معرفت خدا) رويگردان مي‌شوند؟ (61) |
| اللَّهُ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (62) |
| خداست که هر کس از بندگان را خواهد وسيع روزي و يا تنگ روزي مي‌گرداند، که همانا او به هر چيزي (از مصالح خلايق) داناست. (62) |
| وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْيَا بِهِ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهَا لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ۚ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ۚ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (63) |
| و اگر از اين کافران مشرک سؤال کني که آن کيست که از آسمان باران نازل سازد تا زمين را به آن پس از (فصل خزان و) مرگ (گياهان، باز به نسيم جانبخش بهار) زنده گرداند؟ به يقين جواب دهند که آن خداست. بگو: ستايش مخصوص خداي يکتاست. آري و ليک اکثر اين مردم عقل خود را به کار نگيرند (تا اين حقيقت را دريابند). (63) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |