| سوره 30 | سوره مبارکه الروم | صفحه 407 |
|
| وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ ۚ ثُمَّ إِذَا دَعَاكُمْ دَعْوَةً مِنَ الْأَرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ (25) |
| و يکي از آيات (قدرت) او آنکه آسمان و زمين به فرمان او برپاست، سپس که شما را از خاک برخواند (و زنده گرداند) همگي سر از قبرها بيرون مي‌آوريد. (25) |
| وَلَهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ كُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ (26) |
| و هر کس در آسمانها و زمين است همه بنده و مملوک او و باکمال خضوع و خشوع مطيع فرمان اوست. (26) |
| وَهُوَ الَّذِي يَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَيْهِ ۚ وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَىٰ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَهُوَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ (27) |
| و او خدايي است که نخست خلايق را بيافريند و آن‌گاه (به عالم معاد) باز گرداند و اين اعاده (مثل ايجاد) بر او بسيار سهل و آسان است و آن ذات يکتا را در آسمانها و زمين مظهر و مثالي عالي‌تر (از حد وصف و تعقل) است و مقتدر کامل و دانا (به حقايق امور) تنها اوست. (27) |
| ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ ۖ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ (28) |
| خدا براي (هدايت) شما هم از عالم خود شما مثالي زد: آيا هيچ يک از غلام و کنيزان ملکي شما در آنچه (از مال و حقوق و مقام) که ما روزي شما گردانيديم با شما شريک هستند تا شما و آنها در آن چيز بي‌هيچ مزيت مساوي باشيد و همانقدر بيمي که شما از يکديگر داريد هم از آنان داريد؟ (هرگز نداريد و هيچ آنها را شريک و مساوي با خود نمي‌دانيد پس چگونه مخلوقات مملوک خدا را شريک خدا گرفته و معبود خود مي‌گردانيد؟) ما چنين مفصل و روشن آيات خود را براي مردم با عقل و هوش بيان مي‌کنيم. (28) |
| بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْوَاءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ ۖ فَمَنْ يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (29) |
| بلکه مردم ستمکار (مشرک) هواي نفس خود را از جهل و ناداني پيروي کردند، پس آن را که خدا (پس از اتمام حجت) به گمراهي واگذارد که مي‌تواند هدايت کند؟ و آن گمراهان ستمکار را (در قيامت) هيچ يار و ياوري نخواهد بود. (29) |
| فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا ۚ لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (30) |
| پس تو مستقيم روي به جانب آيين پاک اسلام آور در حالي که از همه کيشها روي به خدا آري، و پيوسته از طريقه دين خدا که فطرت خلق را بر آن آفريده است پيروي کن که هيچ تغييري در خلقت خدا نبايد داد، اين است آيين استوار حق، و ليکن اکثر مردم (از حقيقت آن) آگاه نيستند. (30) |
| ۞ مُنِيبِينَ إِلَيْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُشْرِكِينَ (31) |
| (شما اهل ايمان با پيروي همين دين فطرت) به درگاه خدا باز آييد و خدا ترس باشيد و نماز به پا داريد و هرگز از فرقه مشرکان نباشيد. (31) |
| مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا ۖ كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ (32) |
| از آنان که دين (فطرت) خود را متفرق و پراکنده ساختند و فرقه فرقه شدند و هر گروهي به آنچه دارند (از اوهام باطل و عقيده و خيالات فاسد خود) دلشادند. (32) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |