| سوره 35 | سوره مبارکه فاطر | صفحه 435 |
|
| وَإِنْ يُكَذِّبُوكَ فَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ ۚ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (4) |
| (اي رسول ما غمين مباش) اگر تو را اين امت (نادان) تکذيب کنند پيمبران پيش از تو را نيز (امتهاشان) تکذيب کردند و بازگشت امور خلق به سوي خداست. (4) |
| يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ ۖ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا ۖ وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ (5) |
| اي مردم، البته وعده (قيامت در کتاب) خدا حق است پس مبادا که زندگاني دنيا (ي فاني) شما را مغرور سازد و مبادا شيطان فريبنده (از قهر و انتقام حق) به (عفو) خدا مغرورتان گرداند. (5) |
| إِنَّ الشَّيْطَانَ لَكُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا ۚ إِنَّمَا يَدْعُو حِزْبَهُ لِيَكُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِيرِ (6) |
| شيطان سخت شما را دشمن است شما هم او را دشمن داريد، او حزب و سپاهش را فرا مي‌خواند تا همه (مانند او) اهل دوزخ باشند. (6) |
| الَّذِينَ كَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ (7) |
| آنان که به خدا کافر شدند کيفر آنها عذاب سخت دوزخ است و آنان که ايمان آوردند و نيکوکار گرديدند پاداش آنها مغفرت (خدا) و اجر بزرگ (بهشت ابد) خواهد بود. (7) |
| أَفَمَنْ زُيِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا ۖ فَإِنَّ اللَّهَ يُضِلُّ مَنْ يَشَاءُ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۖ فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَاتٍ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِمَا يَصْنَعُونَ (8) |
| آيا آن کس که کردار زشتش به چشم زيبا جلوه داده شده و (از خود پسندي) آن را نيکو بيند (مانند مرد حقيقت بين و نيکو کردار است)؟ پس خدا هر که را خواهد به گمراهي واگذارد و هر که را خواهد هدايت فرمايد. پس مباد نفس شريفت بر اين مردم به غم و حسرت افتد، که خدا به هر چه اينان کنند کاملا آگاه است. (8) |
| وَاللَّهُ الَّذِي أَرْسَلَ الرِّيَاحَ فَتُثِيرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَىٰ بَلَدٍ مَيِّتٍ فَأَحْيَيْنَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ۚ كَذَٰلِكَ النُّشُورُ (9) |
| و خداست آن که بادها را بفرستد که ابرها را بر مي‌انگيزد و آن ابر را ما به شهر و ديار مرده برانيم و به بارانش زمين را پس از مرگ (خزان) زنده گردانيم. حشر و نشر مردگان هم (به قيامت) همين گونه است. (9) |
| مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا ۚ إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ ۚ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ ۖ وَمَكْرُ أُولَٰئِكَ هُوَ يَبُورُ (10) |
| هر که طالب عزت است (بداند که همانا در ملک وجود) تمام عزت خاص خدا (و خداپرستان) است. کلمه نيکو (ي توحيد و روح پاک آسماني) به سوي خدا بالا رود و عمل نيک خالص آن را بالا برد. و بر آنان که به مکر و تزوير اعمال بد کنند عذاب سخت خواهد بود و فکر و مکرشان به کلي نابود خواهد شد. (10) |
| وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَكُمْ أَزْوَاجًا ۚ وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَىٰ وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ ۚ وَمَا يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلَا يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِي كِتَابٍ ۚ إِنَّ ذَٰلِكَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ (11) |
| و خدا شما (نوع بشر) را (نخست مردي) از خاک بيافريد و سپس از نطفه (آن مرد ديگري را) خلق کرد و بعد از آن شما را جفت (مرد و زن) قرار داد، و هيچ زني بار نگيرد و نزايد جز به علم و اراده او، و کسي عمر طولاني نکند يا از عمرش کاسته نشود جز آنکه همه در کتاب (علم ازلي حق) ثبت است و اين (ضبط اعمار و آجال خلق) بر خدا بسيار آسان است. (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |