| سوره 38 | سوره مبارکه ص | صفحه 456 |
|
| وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (43) |
| و ما اهل و فرزنداني که از او مردند و به قدر آنها هم علاوه به او عطا کرديم تا در حق او لطف و رحمتي کنيم و تا صاحبان عقل (نتيجه صبر در بلا را) متذکر شوند. (43) |
| وَخُذْ بِيَدِكَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلَا تَحْنَثْ ۗ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ (44) |
| و (ايوب را گفتيم) دسته‌اي از چوبهاي باريک (خرما) به دست گير و (بر تن زن خود که بر زدنش قسم ياد کردي) بزن و عهد و قسمت را نشکن (و زن را هم بي گناه نيازار) ما ايوب را بنده صابري يافتيم، نيکو بنده‌اي بود که دايم رجوع و توجهش به درگاه ما بود. (44) |
| وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ (45) |
| و باز ياد کن از بندگان خاص ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب که همه (در انجام رسالت) صاحب اقتدار و بصيرت بودند. (45) |
| إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِكْرَى الدَّارِ (46) |
| ما آنان را خالص و پاکدل براي تذکر سراي آخرت گردانيديم. (46) |
| وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَيْنَ الْأَخْيَارِ (47) |
| و آنها نزد ما از برگزيدگان و خوبان عالم بودند. (47) |
| وَاذْكُرْ إِسْمَاعِيلَ وَالْيَسَعَ وَذَا الْكِفْلِ ۖ وَكُلٌّ مِنَ الْأَخْيَارِ (48) |
| و باز ياد کن از اسماعيل و يسع و ذو الکفل که همه از نيکوان جهان بودند. (48) |
| هَٰذَا ذِكْرٌ ۚ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِينَ لَحُسْنَ مَآبٍ (49) |
| اين آيات پند و ياد آوري (نيکان) است، و البته در جهان جاوداني براي اهل تقوا بسيار نيکو منزلگاهي است. (49) |
| جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الْأَبْوَابُ (50) |
| باغهاي بهشت ابد که درهايش به روي آنان باز است. (50) |
| مُتَّكِئِينَ فِيهَا يَدْعُونَ فِيهَا بِفَاكِهَةٍ كَثِيرَةٍ وَشَرَابٍ (51) |
| در آنجا بر تختها تکيه زنند و ميوه‌هاي بسيار خوش و شراب مي‌طلبند. (51) |
| ۞ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ (52) |
| و در خدمت آنها حوران جوان شوهر دوست با عفّتند. (52) |
| هَٰذَا مَا تُوعَدُونَ لِيَوْمِ الْحِسَابِ (53) |
| اين (نعمت ابد) همان است که در روز حساب به آنها وعده‌تان مي‌دادند. (53) |
| إِنَّ هَٰذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ (54) |
| اين است همان رزق بي انتهاي ابدي ما. (54) |
| هَٰذَا ۚ وَإِنَّ لِلطَّاغِينَ لَشَرَّ مَآبٍ (55) |
| حقيقت حال خوبان اين است، و اهل کفر و طغيان را بدترين منزلگاه است. (55) |
| جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ (56) |
| آنان به دوزخ در آيند که بسيار بد آرامگاهي است. (56) |
| هَٰذَا فَلْيَذُوقُوهُ حَمِيمٌ وَغَسَّاقٌ (57) |
| اين است (از قهر حق عذابشان) و آنجا آب گرم عفن حميم و غسّاق [حميم: آب جوشان. غسّاق: زرداب چرکين گند آلود. (م)] را هم بايد بچشند و بنوشند. (57) |
| وَآخَرُ مِنْ شَكْلِهِ أَزْوَاجٌ (58) |
| و از اين عذابهاي گوناگون ديگر. (58) |
| هَٰذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَكُمْ ۖ لَا مَرْحَبًا بِهِمْ ۚ إِنَّهُمْ صَالُو النَّارِ (59) |
| اين گروهي هستند که با شما (رؤساي کفر و ضلالت) به دوزخ در آمدند (در اين حال رؤسا گويند) بدا بر حال اينان که در عذاب آتش فروزان شدند. (59) |
| قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لَا مَرْحَبًا بِكُمْ ۖ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا ۖ فَبِئْسَ الْقَرَارُ (60) |
| اهل دوزخ در جواب (رؤسايشان) گويند: بلکه بدا بر احوال خود شما، زيرا شما آن را براي ما پيش فرستاديد (و سبب شديد)، که بسيار آرامگاه بدي است. (60) |
| قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَٰذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِي النَّارِ (61) |
| باز تابعان به درگاه خدا عرض کنند: پروردگارا، آن کس که براي ما اين عذاب را پيش فرستاد تو در آتش، عذابش را چندين برابر بيفزا. (61) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |