| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 47 |
|
| الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبَا لَا يَقُومُونَ إِلَّا كَمَا يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبَا ۗ وَأَحَلَّ اللَّهُ الْبَيْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا ۚ فَمَنْ جَاءَهُ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّهِ فَانْتَهَىٰ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللَّهِ ۖ وَمَنْ عَادَ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (275) |
| آن کساني که ربا خورند (از قبر در قيامت) برنخيزند جز به مانند آن که به وسوسه شيطان مخبّط و ديوانه شده. و آنان بدين سبب در اين عمل زشت افتند که گويند فرقي بين تجارت و ربا نيست؛ حال آنکه خدا تجارت را حلال و ربا را حرام کرده. پس هر کس که اندرز (کتاب) خدا بدو رسد و از اين عمل دست کشد خدا از گذشته او در گذرد و عاقبت کارش با خدا باشد، و کساني که دست نکشند اهل جهنّمند و در آن جاويد معذّب خواهند بود. (275) |
| يَمْحَقُ اللَّهُ الرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ (276) |
| خدا سود ربا را نابود گرداند و صدقات را افزوني بخشد، و خدا مردم بي‌ايمان گنه پيشه را دوست ندارد. (276) |
| إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (277) |
| آنان که اهل ايمان و نيکوکارند و نماز به پا دارند و زکات بدهند آنان را نزد پروردگارشان پاداش نيکو خواهد بود و هرگز ترس (از آينده) و اندوه (از گذشته) نخواهند داشت. (277) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَذَرُوا مَا بَقِيَ مِنَ الرِّبَا إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (278) |
| اي کساني که ايمان آورده‌ايد، از خدا بترسيد و زيادي ربا را رها کنيد اگر به راستي اهل ايمانيد. (278) |
| فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَإِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ (279) |
| پس اگر ترک ربا نکرديد آگاه باشيد که به جنگ خدا و رسول او برخاسته‌ايد. و اگر از اين کار پشيمان گشتيد اصل مال شما براي شماست، که در اين صورت به کسي ستم نکرده‌ايد و از کسي ستم نکشيده‌ايد. (279) |
| وَإِنْ كَانَ ذُو عُسْرَةٍ فَنَظِرَةٌ إِلَىٰ مَيْسَرَةٍ ۚ وَأَنْ تَصَدَّقُوا خَيْرٌ لَكُمْ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (280) |
| و اگر (کسي که از او طلبکار هستيد) تنگدست شود به او مهلت دهيد تا توانگر گردد، و بخشيدن آن (به هنگام تنگدستي وي) به رسم صدقه، براي شما بهتر است اگر (به مصلحت خود) داناييد. (280) |
| وَاتَّقُوا يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللَّهِ ۖ ثُمَّ تُوَفَّىٰ كُلُّ نَفْسٍ مَا كَسَبَتْ وَهُمْ لَا يُظْلَمُونَ (281) |
| و بترسيد از روزي که شما را به سوي خدا باز گردانند، پس هر کس پاداش عمل خويش خواهد يافت و به هيچ کس ستمي نکنند. (281) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |