| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 478 |
|
| فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِي يَوْمَيْنِ وَأَوْحَىٰ فِي كُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا ۚ وَزَيَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْيَا بِمَصَابِيحَ وَحِفْظًا ۚ ذَٰلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ (12) |
| آن گاه نظم هفت آسمان را در دو روز استوار فرمود و در هر آسماني (نظم) امرش را وحي فرمود، و آسمان (محسوس) دنيا را به چراغهاي رخشنده (مهر و ماه و انجم) زيب و زيور داديم و آن را (از ورود شياطين) حفظ کرديم. اين (نظام آسمان و زمين) تقدير خداي مقتدر داناست. (12) |
| فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ (13) |
| پس اگر کافران (پس از اين ادلّه و آيات الهي از خدا) اعراض کردند به آنها بگو: من شما را از صاعقه‌اي مانند صاعقه هلاک عاد و ثمود ترسانيدم. (13) |
| إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنْزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُونَ (14) |
| که بر آنها از هر جانب رسولان حق آمدند (و گفتند) که جز خداي يکتا را نپرستيد. کافران باز گفتند: اگر خدا مي‌خواست (که ما ايمان آوريم) فرشتگان را به رسالت مي‌فرستاد، پس ما به کتب و احکام شما (رسولان بشري) کافريم. (14) |
| فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (15) |
| اما قوم عاد در زمين به ناحق تکبر و سرکشي کردند و گفتند که از ما نيرومندتر (در جهان) کيست؟ آيا آنها نديده و ندانستند که خدايي که آنها را خلق فرموده بسيار از آنان تواناتر است؟ و آنها آيات (قدرت) ما را (با وجود اين برهان) انکار مي‌کردند. (15) |
| فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنْصَرُونَ (16) |
| ما هم بر هلاک آن قوم عاد باد تندي در ايّام نحس شوم فرستاديم تا به آنها عذاب ذلّت و خذلان را در دنيا بچشانيم در صورتي که خواري عذاب آخرت بيش از دنياست و آنجا هيچ کس ياري آنها نخواهد کرد. (16) |
| وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (17) |
| اما قوم ثمود را نيز (رسول فرستاديم و) هدايت کرديم ليکن آنها خود کوري (جهل و ضلالت) را بر هدايت بگزيدند، پس آنها را هم صاعقه عذاب خواري و هلاکت به کيفر کردارشان فرا گرفت. (17) |
| وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (18) |
| و آنان که ايمان آوردند و خدا ترس و پرهيزکار بودند همه را نجات داديم. (18) |
| وَيَوْمَ يُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ يُوزَعُونَ (19) |
| و روزي که همه دشمنان خدا را گرد آورده و به سوي آتش دوزخ کشانند و آنجا براي جمع آوري بازشان دارند. (19) |
| حَتَّىٰ إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَيْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (20) |
| تا چون همه بر در دوزخ رسند آن هنگام گوش و چشمها و پوست بدنهاشان بر جرم و گناه آنها گواهي دهند. (20) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |