| سوره 42 | سوره مبارکه الشورى | صفحه 486 |
|
| ذَٰلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ ۗ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَىٰ ۗ وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (23) |
| اين (بهشت ابد) همان است که خدا به بندگاني که ايمان آورده و نيکوکار شدند بشارت آن را داده است. بگو: من از شما اجر رسالت جز اين نخواهم که مودّت و محبّت مرا در حقّ خويشاوندان منظور داريد (و دوستدار آل محمّد باشيد، که اين اجر هم به نفع امت و براي هدايت يافتن آنهاست)، و هر که کاري نيکو انجام دهد ما نيز در آن مورد بر نيکوييش بيفزاييم که خدا بسيار آمرزنده گناهان و پذيرنده شکر بندگان است. (23) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ كَذِبًا ۖ فَإِنْ يَشَإِ اللَّهُ يَخْتِمْ عَلَىٰ قَلْبِكَ ۗ وَيَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَيُحِقُّ الْحَقَّ بِكَلِمَاتِهِ ۚ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (24) |
| بلکه (مردم نادان) خواهند گفت: او (محمّد صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) بر خدا دروغ بسته (که محبّت اهل بيت را بر امت واجب کرده. چنين نيست و هرگز رسولي بر خدا دروغ نتواند بست که) اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مي‌نهد و به کلمات (وحي) خود سخن باطل را محو و نابود و حق را ثابت و برقرار مي‌گرداند، که خدا به اسرار دلهاي خلق کاملا آگاه است. (24) |
| وَهُوَ الَّذِي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَيَعْفُو عَنِ السَّيِّئَاتِ وَيَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ (25) |
| و اوست خدايي که توبه بندگانش را مي‌پذيرد و گناهان را مي‌بخشد و هر چه کنيد مي‌داند. (25) |
| وَيَسْتَجِيبُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ ۚ وَالْكَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ (26) |
| و دعاي آنان را که ايمان آورده و نيکوکار شوند مستجاب مي‌گرداند و از فضل و کرم خود بر ثواب آنها مي‌افزايد، و براي کافران عذابي سخت خواهد بود. (26) |
| ۞ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِي الْأَرْضِ وَلَٰكِنْ يُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِيرٌ بَصِيرٌ (27) |
| و اگر خدا روزي بندگان را وسيع و فراوان کند در روي زمين ظلم و طغيان بسيار کنند ليکن به اندازه‌اي که بخواهد (و صلاح داند) نازل مي‌گرداند، که خدا به احوال بندگانش آگاه و بيناست. (27) |
| وَهُوَ الَّذِي يُنَزِّلُ الْغَيْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَيَنْشُرُ رَحْمَتَهُ ۚ وَهُوَ الْوَلِيُّ الْحَمِيدُ (28) |
| و اوست خدايي که باران را پس از نوميدي خلق مي‌فرستد و رحمت (و نعمت) خود را فراوان مي‌گرداند و اوست خداوندگار محبوب الذّات ستوده صفات. (28) |
| وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِنْ دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ (29) |
| و از جمله آيات (قدرت) او خلقت آسمانها و زمين است و هم آنچه در آنها از انواع جنبندگان پراکنده است، و او بر جمع آوري موجوداتي که (در آسمانها و کرات بي‌شمار عالم) پراکنده است هر وقت بخواهد قادر است. (29) |
| وَمَا أَصَابَكُمْ مِنْ مُصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُو عَنْ كَثِيرٍ (30) |
| و آنچه از رنج و مصائب به شما مي‌رسد همه از دست (اعمال زشت) خود شماست در صورتي که خدا بسياري از اعمال بد را عفو مي‌کند. (30) |
| وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ ۖ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ (31) |
| و شما در زمين هيچ قدرتي نداريد و از کوچکترين قواي جهان زبون و عاجزيد و غير خدا در عالم هيچ يار و ياوري نداريد. (31) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |