| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 5 |
|
| وَبَشِّرِ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ ۖ كُلَّمَا رُزِقُوا مِنْهَا مِنْ ثَمَرَةٍ رِزْقًا ۙ قَالُوا هَٰذَا الَّذِي رُزِقْنَا مِنْ قَبْلُ ۖ وَأُتُوا بِهِ مُتَشَابِهًا ۖ وَلَهُمْ فِيهَا أَزْوَاجٌ مُطَهَّرَةٌ ۖ وَهُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (25) |
| و مژده ده کساني را که ايمان آوردند و نيکوکاري پيشه کردند که جايگاه آنان باغهايي است که نهرها در آن جاري است، و چون از ميوه‌هاي گوناگون آن بهره‌مند شوند گويند: اين مانند همان ميوه‌هايي است که پيش از اين در دنيا ما را نصيب بود، و از نعمتهايي مانند يکديگر بر آنان آورند، و آنها را در آن جايگاههاي خوش، جفتهايي پاک و پاکيزه است و در آن بهشت، جاويد خواهند زيست. (25) |
| ۞ إِنَّ اللَّهَ لَا يَسْتَحْيِي أَنْ يَضْرِبَ مَثَلًا مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا ۚ فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا فَيَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ ۖ وَأَمَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَيَقُولُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًا ۘ يُضِلُّ بِهِ كَثِيرًا وَيَهْدِي بِهِ كَثِيرًا ۚ وَمَا يُضِلُّ بِهِ إِلَّا الْفَاسِقِينَ (26) |
| و خدا را شرم و ملاحظه از آن نيست که به پشه و چيزي بزرگتر از آن مثل زند، پس آنهايي که به خدا ايمان آورده‌اند مي‌دانند که آن مثل حق است از جانب او، و اما آنهايي که کافرند مي‌گويند: خدا را از اين مثل چه مقصود است؟ گمراه مي‌کند به آن مثل بسياري را و هدايت مي‌کند بسياري را! و گمراه نمي‌کند به آن مگر فاسقان را. (26) |
| الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ (27) |
| کساني که عهد خدا را پس از محکم بستن مي‌شکنند و رشته‌اي را که خدا امر به پيوند آن کرده مي‌گسلند و در ميان اهل زمين فساد مي‌کنند، ايشان به حقيقت زيانکارند. (27) |
| كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنْتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (28) |
| چگونه کافر مي‌شويد به خدا و حال آنکه مرده بوديد و خدا شما را زنده کرد و ديگر بار بميراند و باز زنده کند و عاقبت به سوي او باز گردانده مي‌شويد؟! (28) |
| هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ اسْتَوَىٰ إِلَى السَّمَاءِ فَسَوَّاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ ۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ (29) |
| او خدايي است که همه موجودات زمين را براي شما خلق کرد، و پس از آن به خلقت آسمانها نظر گماشت و هفت آسمان را بر فراز يکديگر برافراشت و او به همه چيز داناست. (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |