| سوره 55 | سوره مبارکه الرحمن | صفحه 532 |
|
| رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ (17) |
| آن خدايي که آفريننده دو مشرق و دو مغرب است (يکي مشرق و مغرب تابستان مطلع سرطان، و يکي زمستان مطلع جدي). (17) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (18) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (18) |
| مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ (19) |
| اوست که دو دريا (ي آب شور و گوارا) را به هم در آميخت تا به هم برخورد کنند. (19) |
| بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَا يَبْغِيَانِ (20) |
| و ميان آن دو دريا برزخ و فاصله‌اي است که تجاوز به حدود يکديگر نمي‌کنند. (20) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (21) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (21) |
| يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ (22) |
| از آن دو دريا لؤلؤ و مرجان گرانبها بيرون آيد. (22) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (23) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (23) |
| وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِي الْبَحْرِ كَالْأَعْلَامِ (24) |
| و او راست کشتيهاي بزرگ بادبان برافراشته مانند کوه که به دريا در گردشند. (24) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (25) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (25) |
| كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ (26) |
| هر که روي زمين است دستخوش مرگ و فناست. (26) |
| وَيَبْقَىٰ وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ (27) |
| و زنده ابدي ذات خداي با جلال و عظمت توست. (27) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (28) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (28) |
| يَسْأَلُهُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ (29) |
| هر که در آسمانها و زمين است همه از او (حوائج خود را) مي‌طلبند و او هر روز به شأن و کاري (در تکميل و افاضه به خلق) پردازد. (29) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (30) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (30) |
| سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلَانِ (31) |
| اي گروه انس و جنّ به زودي به حساب کار شما هم خواهيم پرداخت. (31) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (32) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (32) |
| يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ (33) |
| اي گروه جنّ و انس، اگر مي‌توانيد از اطراف آسمانها و زمين (و از قبضه قدرت الهي) بيرون شويد، بيرون شويد (ولي اين خيال محالي است زيرا) هرگز خارج از ملک و سلطنت خدا نتوانيد شد. (33) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (34) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (34) |
| يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرَانِ (35) |
| (اگر به کفر و طغيان گراييد) بر شما شراره‌هاي آتش و مس گداخته فروريخته شود و هيچ نصرت و نجاتي نيابيد. (35) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (36) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (36) |
| فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ (37) |
| پس آن‌گاه که آسمان شکافته شود تا چون گل سرخ گون و چون روغن مذاب و روان گردد (آن روز سخت هولناک از گنه پشيمان شويد). (37) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (38) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (38) |
| فَيَوْمَئِذٍ لَا يُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلَا جَانٌّ (39) |
| پس در آن روز هيچ از گناه انس و جنّ باز نپرسند (چون خدا و فرشتگان از گناهان خلق آگاهند). (39) |
| فَبِأَيِّ آلَاءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ (40) |
| (الا اي جنّ و انس) کدامين نعمتهاي خدايتان را انکار مي‌کنيد؟ (40) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |