| سوره 65 | سوره مبارکه الطلاق | صفحه 559 |
|
| أَسْكِنُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ سَكَنْتُمْ مِنْ وُجْدِكُمْ وَلَا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَيِّقُوا عَلَيْهِنَّ ۚ وَإِنْ كُنَّ أُولَاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَيْهِنَّ حَتَّىٰ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ ۖ وَأْتَمِرُوا بَيْنَكُمْ بِمَعْرُوفٍ ۖ وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَىٰ (6) |
| (زناني که طلاق رجعي دهيد تا در عدّه‌اند) آنها را در همان منزل خويش که ميسّر شماست بنشانيد و به ايشان (در نفقه و سکني) آزار و زيان نرسانيد تا آنان را در مضيقه و رنج در افکنيد (که به ناچار از حق خود بگذرند) و به زنان مطلّقه اگر حامله باشند تا وقت وضع حمل نفقه دهيد آن‌گاه اگر فرزند شما را شير دهند اجرتشان را بپردازيد و (در کار فرزند) ميان خود به نيکي مشورت و سازش کنيد. و اگر با هم سختگيري کنيد (مادر صرف‌نظر کند تا) زن ديگري او را شير دهد. (6) |
| لِيُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ ۖ وَمَنْ قُدِرَ عَلَيْهِ رِزْقُهُ فَلْيُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ ۚ لَا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلَّا مَا آتَاهَا ۚ سَيَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ يُسْرًا (7) |
| مرد دارا به وسعت و فراواني نفقه زن شيرده دهد، و آن که نادار و تنگ معيشت است از آنچه خدا به او داده انفاق کند. که خدا هيچ کس را جز به مقدار آنچه (توانايي) داده تکليف نمي‌کند، و خدا به زودي بعدِ هر سختي آساني قرار دهد. (7) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ قَرْيَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِيدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُكْرًا (8) |
| و چه بسيار مردم دياري که از امر خدا و رسولانش سرپيچيدند (و کافر شدند) ما هم آنان را به حساب سخت مؤاخذه کرديم و به عذاب بسيار شديد معذّب ساختيم. (8) |
| فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَكَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا (9) |
| تا کيفر کردار خود چشيدند و عاقبت کارشان زيانکاري (و حسرت) گرديد. (9) |
| أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِيدًا ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ يَا أُولِي الْأَلْبَابِ الَّذِينَ آمَنُوا ۚ قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكُمْ ذِكْرًا (10) |
| (و) خدا بر آنان عذاب سخت (جهنم) مهيّا ساخت، پس شما اي خردمنداني که ايمان آورده‌ايد از خدا بترسيد (و راه طاعت پيش گيريد) که خدا براي (هدايت) شما ذکر (يعني قرآن) نازل کرد. (10) |
| رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِ اللَّهِ مُبَيِّنَاتٍ لِيُخْرِجَ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ ۚ وَمَنْ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَيَعْمَلْ صَالِحًا يُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا ۖ قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا (11) |
| (و نيز فرستاد) رسول بزرگواري را که براي شما آيات روشن بيان خدا را تلاوت مي‌کند تا آنان را که ايمان آورده و نيکوکار شدند از ظلمات (جهل) به سوي نور (معرفت و ايمان) باز آرد، و هر کس به خدا ايمان آورده و نيکوکار شود خدا او را در باغهاي بهشتي در آرد که نهرها زير درختانش جاري است و هميشه در آن بهشت ابد متنعّمند، که خدا (در آنجا) رزق بسيار نيکو بر او مهيّا ساخته است. (11) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ يَتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَيْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا (12) |
| خدا آن کسي است که هفت آسمان را آفريد و مانند آن آسمان‌ها از (هفت طبقه) زمين خلق فرمود؛ امر نافذ او در بين هفت آسمان و زمين نازل مي‌شود تا بدانيد که خدا بر هر چيز توانا و به احاطه علمي بر همه امور عالم آگاه است. (12) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |