| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 65 |
|
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلَا أَوْلَادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا ۖ وَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۚ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (116) |
| هرگز کافران را بسياري مال و اولاد از عذاب خدا نتواند رهانيد، و آنها اهل جهنم و جاويد در آن معذّب خواهند بود. (116) |
| مَثَلُ مَا يُنْفِقُونَ فِي هَٰذِهِ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيهَا صِرٌّ أَصَابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ ۚ وَمَا ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَلَٰكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (117) |
| مثل مالي که کافران براي پيشرفت مقاصد دنيوي خود صرف کنند (و از آن بهره نيابند) بدان ماند که باد سرد شديدي به کشتزار ستمکاران برسد و همه را نابود کند (که حاصلي از آن به دست نيايد). و خدا ستمي بر آنها نکرده، ليکن آنها به خود ستم مي‌کنند. (117) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا بِطَانَةً مِنْ دُونِكُمْ لَا يَأْلُونَكُمْ خَبَالًا وَدُّوا مَا عَنِتُّمْ قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاءُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِي صُدُورُهُمْ أَكْبَرُ ۚ قَدْ بَيَّنَّا لَكُمُ الْآيَاتِ ۖ إِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ (118) |
| اي اهل ايمان، از غير همدينان خود دوست صميمي همراز نگيريد، چه آنکه آنها از خلل و فساد در کار شما ذرّه‌اي کوتاهي نکنند، آنها مايلند شما هميشه در رنج باشيد، دشمني شما را بر زبان هم آشکار سازند و محققا آنچه در دل دارند بيش از آن است. ما به خوبي براي شما بيان آيات کرديم اگر عقل را به کار بنديد. (118) |
| هَا أَنْتُمْ أُولَاءِ تُحِبُّونَهُمْ وَلَا يُحِبُّونَكُمْ وَتُؤْمِنُونَ بِالْكِتَابِ كُلِّهِ وَإِذَا لَقُوكُمْ قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَوْا عَضُّوا عَلَيْكُمُ الْأَنَامِلَ مِنَ الْغَيْظِ ۚ قُلْ مُوتُوا بِغَيْظِكُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (119) |
| آگاه باشيد، چنانچه شما آنها را دوست مي‌داريد آنان شما را دوست نمي‌دارند، و شما به همه کتب آسماني ايمان داريد، و آنها در مجامع شما اظهار ايمان کرده و چون تنها شوند از شدت کينه بر شما سر انگشت خشم به دندان گيرند. بگو: بدين خشم بميريد، همانا خدا از درون دلها آگاه است. (119) |
| إِنْ تَمْسَسْكُمْ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِنْ تُصِبْكُمْ سَيِّئَةٌ يَفْرَحُوا بِهَا ۖ وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا ۗ إِنَّ اللَّهَ بِمَا يَعْمَلُونَ مُحِيطٌ (120) |
| اگر شما (مسلمين) را خوشحالي پيش آيد از آن غمگين شوند، و اگر به شما حادثه ناگواري رسد خوشحال شوند. اما اگر شما صبر پيشه کنيد و پرهيزکار باشيد مکرر و عداوت آنان آسيبي به شما نرساند، که همانا خدا بر آنچه مي‌کنيد محيط و آگاه است. (120) |
| وَإِذْ غَدَوْتَ مِنْ أَهْلِكَ تُبَوِّئُ الْمُؤْمِنِينَ مَقَاعِدَ لِلْقِتَالِ ۗ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (121) |
| (و به ياد آراي پيغمبر) صبحگاهي که از خانه خود به جهت صف آرايي مؤمنان براي جنگ بيرون شدي، و خدا (به همه گفتار و کردار تو) شنوا و دانا بود. (121) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |