| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 67 |
|
| ۞ وَسَارِعُوا إِلَىٰ مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا السَّمَاوَاتُ وَالْأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ (133) |
| و بشتابيد به سوي مغفرت پروردگار خود و به سوي بهشتي که پهناي آن همه آسمانها و زمين را فرا گرفته و مهيّا براي پرهيزکاران است. (133) |
| الَّذِينَ يُنْفِقُونَ فِي السَّرَّاءِ وَالضَّرَّاءِ وَالْكَاظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (134) |
| آنهايي که از مال خود در حال وسعت و تنگدستي انفاق کنند و خشم خود فرونشانند و از (بديِ) مردم درگذرند، و خدا دوستدار نکوکاران است. (134) |
| وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ يُصِرُّوا عَلَىٰ مَا فَعَلُوا وَهُمْ يَعْلَمُونَ (135) |
| و آنان که اگر کار ناشايسته کنند و يا ظلمي به نفس خويش نمايند خدا را به ياد آرند و از گناه خود (به درگاه خدا) توبه کنند-و کيست جز خدا که گناه خلق را بيامرزد؟-و آنها که اصرار در کار زشت نکنند چون به زشتي معصيت آگاهند. (135) |
| أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ (136) |
| آنهايند که پاداش عملشان آمرزش پروردگار است و باغهايي که زير درختان آنها نهرها جاري است، جاويدان در آن بهشت‌ها متنعّم هستند، چه نيکو است پاداش نيکوکاران! (136) |
| قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِكُمْ سُنَنٌ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (137) |
| پيش از شما مللي بودند و رفتند، پس در اطراف زمين گردش کنيد تا ببينيد چگونه تکذيب‌کنندگانِ (وعده‌هاي خدا) هلاک شدند. (137) |
| هَٰذَا بَيَانٌ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَمَوْعِظَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (138) |
| اين آيات حجت و بياني است براي (عموم) مردم، و راهنما و پندي براي پرهيزکاران. (138) |
| وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ (139) |
| شما هرگز سستي نکنيد و (از فوت متاع دنيا) اندوهناک نشويد، زيرا شما فيروزمندترين و بلندترين ملل دنياييد اگر در ايمان ثابت قدم باشيد. (139) |
| إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ۚ وَتِلْكَ الْأَيَّامُ نُدَاوِلُهَا بَيْنَ النَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَتَّخِذَ مِنْكُمْ شُهَدَاءَ ۗ وَاللَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ (140) |
| اگر (در اُحد) به شما آسيبي رسيد، به دشمنان شما نيز (در بدر) آسيب رسيد (پس مقاومت کنيد). اين روزگار را با (اختلاف احوال) ميان خلايق مي‌گردانيم تا خداوند مقام اهل ايمان را معلوم کند و از شما مؤمنان (آن را که ثابت است) گواهِ ديگران گيرد. و خدا ستمکاران را دوست ندارد. (140) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |