| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 68 |
|
| وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ (141) |
| و تا آنکه اهل ايمان را (از هر عيب) پاک کند و کافران را نابود گرداند. (141) |
| أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ (142) |
| آيا گمان مي‌کنيد به بهشت داخل خواهيد شد حال آنکه هنوز خدا از شما آنان را که (در راه دين) جهاد کرده و (در سختي‌ها) مقاومت کنند معلوم نگردانيده است؟! (142) |
| وَلَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (143) |
| شما همانيد که آرزوي کشته شدن (در راه دين) مي‌کرديد، پيش از آنکه با آن روبرو شويد، پس چگونه امروز که به آن مأمور شديد از مرگ نگران مي‌شويد؟! (143) |
| وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ (144) |
| محمد (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) جز يک پيامبر نيست که پيش از او نيز پيغمبراني بودند و درگذشتند، آيا اگر او به مرگ يا شهادت درگذشت شما باز به دين جاهليّت خود رجوع خواهيد کرد؟ پس هر که مرتد شود به خدا ضرري نخواهد رسانيد، و البته خدا جزاي نيک اعمال به شکرگزاران عطا کند. (144) |
| وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ كِتَابًا مُؤَجَّلًا ۗ وَمَنْ يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَنْ يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ (145) |
| و هيچ کس جز به فرمان خدا نخواهد مُرد، که اجل هر کس (در لوح قضاي الهي) به وقت معين ثبت است، و هر که براي متاع دنيا کوشش کند از دنيا بهره‌مندش کنيم، و هر که ثواب آخرت خواهد از نعمت آخرت برخوردارش گردانيم، و البته سپاسگزاران را جزاي نيک دهيم. (145) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ (146) |
| چه بسيار رخ داده که پيغمبري جمعيت بسيار (از پيروانش) همراه او جنگيدند و با اين حال، اهل ايمان با سختي‌هايي که در راه خدا به آنها رسيد هرگز بيمناک و زبون نشدند و سر زير بار دشمن فرو نياوردند و (صبر و ثبات پيش گرفتند، که) خدا صابران را دوست مي‌دارد. (146) |
| وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (147) |
| و آنها جز اين نمي‌گفتند که پروردگارا، از گناه و ستمي که ما درباره خود کرده‌ايم درگذر و ما را ثابت قدم بدار و بر (محو) گروه کافران مظفّر و منصور گردان. (147) |
| فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (148) |
| پس خدا پاداش (فتح و فيروزي) در دنيا، و ثواب نيکو در آخرت نصيبشان گردانيد، که خدا نيکوکاران را دوست مي‌دارد. (148) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |