| سوره 65 | سوره مبارکه الطلاق | صفحه 558 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده مهربان
|
| يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ ۖ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّكُمْ ۖ لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَةٍ ۚ وَتِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ ۚ وَمَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ ۚ لَا تَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَٰلِكَ أَمْرًا (1) |
| الا اي پيغمبر گرامي (امت را بگو) هر گاه زنان را طلاق دهيد به وقت عدّه آنها (يعني در زمان پاکي از خون حيض که در آن پاکي هم نزديکي با آنها نکرده‌ايد) طلاق دهيد و زمان عدّه را (مدت سه پاکي) بشماريد، و از خدا که آفريننده شماست بترسيد. و آن زنان را (تا در عدّه‌اند) از خانه بيرون مکنيد و آنان نيز (بدون ضرورت) بيرون نروند مگر آنکه کار زشتي آشکار مرتکب شوند. و اين احکام حدود شرع خداست و هر کس از حدود الهي تجاوز کند به خويشتن ستم کرده است. تو نداني شايد خدا (پس از طلاق) کاري از نو پديد آرد (يعني ميل رجوع در شما حادث گرداند). (1) |
| فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِكُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَيْ عَدْلٍ مِنْكُمْ وَأَقِيمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ۚ ذَٰلِكُمْ يُوعَظُ بِهِ مَنْ كَانَ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا (2) |
| آن‌گاه که (نزديک است) مدّت عدّه را به پايان رسانند باز يا به نيکويي نگاهشان داريد يا به خوشرفتاري رهاشان کنيد و نيز (بر طلاق آنها) دو مرد مسلمان عادل گواه گيريد، و (شما شاهدان نيز) براي خدا شهادت را برپا کنيد. بدين وعظ الهي آن کس که به خدا و روز قيامت ايمان آورد پند داده مي‌شود، و هر کس خدا ترس و پرهيزکار شود خدا راه بيرون شدن (از عهده گناهان و بلا و حوادث سخت عالم) را بر او مي‌گشايد. (2) |
| وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ ۚ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا (3) |
| و از جايي که گمان نَبَرد به او روزي عطا کند، و هر که بر خدا توکل کند خدا او را کفايت خواهد کرد که خدا امرش را نافذ و روان مي‌سازد و بر هر چيز قدر و اندازه‌اي مقرّر داشته است (و به هيچ تدبيري سر از تقديرش نتوان پيچيد). (3) |
| وَاللَّائِي يَئِسْنَ مِنَ الْمَحِيضِ مِنْ نِسَائِكُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلَاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللَّائِي لَمْ يَحِضْنَ ۚ وَأُولَاتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ يُسْرًا (4) |
| و از زنان شما آنان که از حيض (و فرزند، به ظاهر) نوميدند اگر باز شک (در تحقق سنّ يأسشان) داريد عدّه (طلاق) آنان سه ماه است و نيز زناني که حيض نديده (ليکن در سنّ حيض باشند آنها هم سه ماه عدّه نگه دارند)، و زنان حامله مدّت عدّه‌شان تا وقت زاييدن است. و هر که متّقي و خداترس باشد خدا (مشکلات) کار او را آسان مي‌گرداند. (4) |
| ذَٰلِكَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَيْكُمْ ۚ وَمَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يُكَفِّرْ عَنْهُ سَيِّئَاتِهِ وَيُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا (5) |
| اين احکام فرمان خداست که به شما نازل کرد و هر که از خدا بترسد خدا گناهانش بپوشد و او را پاداش بزرگ (بهشت ابد) عطا کند. (5) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |