سوره 6 | سوره مبارکه الانعام | صفحه 129 |
|
وَلَوْ جَعَلْنَاهُ مَلَكًا لَجَعَلْنَاهُ رَجُلًا وَلَلَبَسْنَا عَلَيْهِمْ مَا يَلْبِسُونَ (9) |
و اگر او را فرشتهاي قرارميداديم، حتما وي را بصورت انساني درمي آورديم، (باز به پندار آنان،) کار را بر آنها مشتبه ميساختيم، همانطور که آنها کار را بر ديگران مشتبه ميسازند! (9) |
وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (10) |
(با اين حال، نگران نباش!) جمعي از پيامبران پيش از تو را استهزا کردند، اما سرانجام، آنچه را مسخره ميکردند، دامانشان را ميگرفت، (و عذاب الهي بر آنها فرود آمد). (10) |
قُلْ سِيرُوا فِي الْأَرْضِ ثُمَّ انْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (11) |
بگو: (روي زمين گردش کنيد! سپس بنگريد سرانجام تکذيبکنندگان آيات الهي چه شد؟!) (11) |
قُلْ لِمَنْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ قُلْ لِلَّهِ ۚ كَتَبَ عَلَىٰ نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ ۚ لَيَجْمَعَنَّكُمْ إِلَىٰ يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا رَيْبَ فِيهِ ۚ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ (12) |
بگو: (آنچه در آسمانها و زمين است، از آن کيست؟) بگو: (از آن خداست، رحمت (و بخشش) را بر خود، حتم کرده، (و به همين دليل،) بطور قطع همه شما را در روز قيامت، که در آن شک و ترديدي نيست، گرد خواهد آورد. (آري،) فقط کساني که سرمايه هاي وجود خويش را از دست داده و گرفتار خسران شدند، ايمان نمي آورند. (12) |
۞ وَلَهُ مَا سَكَنَ فِي اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (13) |
و براي اوست آنچه در شب و روز قرار دارد، و او، شنوا و داناست. (13) |
قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ ۗ قُلْ إِنِّي أُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (14) |
بگو: (آيا غير خدا را ولي خود انتخاب کنم؟! (خدايي) که آفريننده آسمانها و زمين است، اوست که روزي ميدهد، و از کسي روزي نميگيرد. ) بگو: (من مامورم که نخستين مسلمان باشم، و (خداوند به من دستور داده که) از مشرکان نباش!) (14) |
قُلْ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15) |
بگو: (من (نيز) اگر نافرماني پروردگارم کنم، از عذاب روزي بزرگ [= روز رستاخيز] ميترسم! (15) |
مَنْ يُصْرَفْ عَنْهُ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمَهُ ۚ وَذَٰلِكَ الْفَوْزُ الْمُبِينُ (16) |
آن کس که در آن روز، مجازات الهي به او نرسد، خداوند او را مشمول رحمت خويش ساخته، و اين همان پيروزي آشکار است. ) (16) |
وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا كَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ ۖ وَإِنْ يَمْسَسْكَ بِخَيْرٍ فَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (17) |
اگر خداوند زياني به تو برساند، هيچ کس جز او نميتواند آن را برطرف سازد! و اگر خيري به تو رساند، او بر همه چيز تواناست، (و از قدرت او، هرگونه نيکي ساخته است. ) (17) |
وَهُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ ۚ وَهُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ (18) |
اوست که بر بندگان خود، قاهر و مسلط است، و اوست حکيم آگاه! (18) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |