| سوره 8 | سوره مبارکه الانفال | صفحه 182 |
|
| ۞ وَاعْلَمُوا أَنَّمَا غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَابْنِ السَّبِيلِ إِنْ كُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللَّهِ وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَىٰ عَبْدِنَا يَوْمَ الْفُرْقَانِ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ ۗ وَاللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (41) |
| بدانيد هرگونه غنيمتي به دست آوريد، خمس آن براي خدا، و براي پيامبر، و براي ذيالقربي و يتيمان و مسکينان و واماندگان در راه (از آنها) است، اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدايي حق از باطل، روز درگيري دو گروه (باايمان و بي ايمان) [= روز جنگ بدر] نازل کرديم، ايمان آورده ايد، و خداوند بر هر چيزي تواناست! (41) |
| إِذْ أَنْتُمْ بِالْعُدْوَةِ الدُّنْيَا وَهُمْ بِالْعُدْوَةِ الْقُصْوَىٰ وَالرَّكْبُ أَسْفَلَ مِنْكُمْ ۚ وَلَوْ تَوَاعَدْتُمْ لَاخْتَلَفْتُمْ فِي الْمِيعَادِ ۙ وَلَٰكِنْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَكَ عَنْ بَيِّنَةٍ وَيَحْيَىٰ مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَةٍ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَسَمِيعٌ عَلِيمٌ (42) |
| در آن هنگام که شما در طرف پايين بوديد، و آنها در طرف بالا، (و دشمن بر شما برتري داشت،) و کاروان (قريش)، پايين تر از شما بود، (و وضع چنان سخت بود که) اگر با يکديگر وعده ميگذاشتيد (که در ميدان نبرد حاضر شويد)، در انجام وعده خود اختلاف ميکرديد، ولي (همه اينها) براي آن بود که خداوند، کاري را که ميبايست انجام شود، تحقق بخشد، تا آنها که هلاک (و گمراه) ميشوند، از روي اتمام حجت باشد، و آنها که زنده ميشوند (و هدايت مييابند)، از روي دليل روشن باشد، و خداوند شنوا و داناست. (42) |
| إِذْ يُرِيكَهُمُ اللَّهُ فِي مَنَامِكَ قَلِيلًا ۖ وَلَوْ أَرَاكَهُمْ كَثِيرًا لَفَشِلْتُمْ وَلَتَنَازَعْتُمْ فِي الْأَمْرِ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ سَلَّمَ ۗ إِنَّهُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (43) |
| در آن هنگام که خداوند تعداد آنها را در خواب به تو کم نشان داد، و اگر فراوان نشان ميداد، مسلما سست ميشديد، و (درباره شروع جنگ با آنها) کارتان به اختلاف ميکشيد، ولي خداوند (شما را از شر اينها) سالم نگه داشت، خداوند به آنچه درون سينه هاست، داناست. (43) |
| وَإِذْ يُرِيكُمُوهُمْ إِذِ الْتَقَيْتُمْ فِي أَعْيُنِكُمْ قَلِيلًا وَيُقَلِّلُكُمْ فِي أَعْيُنِهِمْ لِيَقْضِيَ اللَّهُ أَمْرًا كَانَ مَفْعُولًا ۗ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الْأُمُورُ (44) |
| و در آن هنگام (که در ميدان نبرد،) با هم روبهرو شديد، آنها را به چشم شما کم نشان ميداد، و شما را (نيز) به چشم آنها کم مينمود، تا خداوند، کاري را که ميبايست انجام گيرد، صورت بخشد، (شما نترسيد و اقدام به جنگ کنيد، آنها هم وحشت نکنند و حاضر به جنگ شوند، و سرانجام شکست بخورند!) و همه کارها به خداوند باز ميگردد. (44) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا وَاذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيرًا لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (45) |
| اي کساني که ايمان آورده ايد! هنگامي که (در ميدان نبرد) با گروهي رو به رو ميشويد، ثابت قدم باشيد! و خدا را فراوان ياد کنيد، تا رستگار شويد! (45) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |