| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 21 |
|
| وَقَالُوا كُونُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ تَهْتَدُوا ۗ قُلْ بَلْ مِلَّةَ إِبْرَاهِيمَ حَنِيفًا ۖ وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (135) |
| (اهل کتاب) گفتند: (يهودي يا مسيحي شويد، تا هدايت يابيد!) بگو: ((اين آيينهاي تحريف شده، هرگز نميتواند موجب هدايت گردد،) بلکه از آيين خالص ابراهيم پيروي کنيد! و او هرگز از مشرکان نبود!) (135) |
| قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَمَا أُوتِيَ النَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (136) |
| بگوييد: (ما به خدا ايمان آورده ايم، و به آنچه بر ما نازل شده، و آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و پيامبران از فرزندان او نازل گرديد ، و (همچنين) آنچه به موسي و عيسي و پيامبران (ديگر) از طرف پروردگار داده شده است، و در ميان هيچ يک از آنها جدايي قائل نميشويم، و در برابر فرمان خدا تسليم هستيم، (و تعصبات نژادي و اغراض شخصي، سبب نميشود که بعضي را بپذيريم و بعضي را رها کنيم. )) (136) |
| فَإِنْ آمَنُوا بِمِثْلِ مَا آمَنْتُمْ بِهِ فَقَدِ اهْتَدَوْا ۖ وَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا هُمْ فِي شِقَاقٍ ۖ فَسَيَكْفِيكَهُمُ اللَّهُ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (137) |
| اگر آنها نيز به مانند آنچه شما ايمان آورده ايد ايمان بياورند، هدايت يافته اند، و اگر سرپيچي کنند، از حق جدا شده اند و خداوند، شر آنها را از تو دفع ميکند، و او شنونده و داناست. (137) |
| صِبْغَةَ اللَّهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً ۖ وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ (138) |
| رنگ خدايي (بپذيريد! رنگ ايمان و توحيد و اسلام،) و چه رنگي از رنگ خدايي بهتر است؟! و ما تنها او را عبادت ميکنيم. (138) |
| قُلْ أَتُحَاجُّونَنَا فِي اللَّهِ وَهُوَ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ وَلَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُخْلِصُونَ (139) |
| بگو: (آيا در باره خداوند با ما محاجه ميکنيد؟! در حالي که او، پروردگار ما و شماست، و اعمال ما از آن ما، و اعمال شما از آن شماست، و ما او را با اخلاص پرستش ميکنيم، (و موحد خالصيم). ) (139) |
| أَمْ تَقُولُونَ إِنَّ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطَ كَانُوا هُودًا أَوْ نَصَارَىٰ ۗ قُلْ أَأَنْتُمْ أَعْلَمُ أَمِ اللَّهُ ۗ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ كَتَمَ شَهَادَةً عِنْدَهُ مِنَ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (140) |
| يا ميگوييد: (ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط، يهودي يا نصراني بودند)؟! بگو: (شما بهتر ميدانيد يا خدا؟! (و با اينکه ميدانيد آنها يهودي يا نصراني نبودند، چرا حقيقت را کتمان ميکنيد؟)) و چه کسي ستمکارتر است از آن کس که گواهي و شهادت الهي را که نزد اوست، کتمان ميکند؟! و خدا از اعمال شما غافل نيست. (140) |
| تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ ۖ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُمْ مَا كَسَبْتُمْ ۖ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ (141) |
| (به هر حال) آنها امتي بودند که درگذشتند. آنچه کردند، براي خودشان است، و آنچه هم شما کرده ايد، براي خودتان است، و شما مسئول اعمال آنها نيستيد. (141) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |