| سوره 10 | سوره مبارکه يونس | صفحه 211 |
|
| وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُمْ إِذَا لَهُمْ مَكْرٌ فِي آيَاتِنَا ۚ قُلِ اللَّهُ أَسْرَعُ مَكْرًا ۚ إِنَّ رُسُلَنَا يَكْتُبُونَ مَا تَمْكُرُونَ (21) |
| هنگامي که به مردم، پس از ناراحتي که به آنها رسيده است، رحمتي بچشانيم، در آيات ما نيرنگ ميکنند (،و براي آن نعمت و رحمت توجيهات ناروا ميکنند)، بگو: (خداوند سريعتر از شما مکر [= چاره جويي] ميکند، و رسولان [= فرشتگان ] ما، آنچه نيرنگ ميکنيد (و نقشه ميکشيد)، مينويسند!) (21) |
| هُوَ الَّذِي يُسَيِّرُكُمْ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ ۖ حَتَّىٰ إِذَا كُنْتُمْ فِي الْفُلْكِ وَجَرَيْنَ بِهِمْ بِرِيحٍ طَيِّبَةٍ وَفَرِحُوا بِهَا جَاءَتْهَا رِيحٌ عَاصِفٌ وَجَاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ أُحِيطَ بِهِمْ ۙ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ لَئِنْ أَنْجَيْتَنَا مِنْ هَٰذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ (22) |
| او کسي است که شما را در خشکي و دريا سير ميدهد، زماني که در کشتي قرارميگيريد، و بادهاي موافق آنان را (بسوي مقصد) حرکت ميدهد و خوشحال ميشوند، ناگهان طوفان شديدي ميوزد، و امواج از هر سو به سراغ آنها مي آيد، و گمان ميکنند هلاک خواهند شد، در آن هنگام، خدا را از روي اخلاص ميخوانند که: (اگر ما را از اين گرفتاري نجات دهي، حتما از سپاسگزاران خواهيم بود!) (22) |
| فَلَمَّا أَنْجَاهُمْ إِذَا هُمْ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ ۗ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا بَغْيُكُمْ عَلَىٰ أَنْفُسِكُمْ ۖ مَتَاعَ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُكُمْ فَنُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (23) |
| اما هنگامي که خدا آنها را رهايي بخشيد، (باز) به ناحق، در زمين ستم ميکنند. اي مردم! ستمهاي شما، به زيان خود شماست! از زندگي دنيا بهره (ميبريد)، سپس بازگشت شما بسوي ماست، و ما، شما را به آنچه عمل ميکرديد، خبر ميدهيم! (23) |
| إِنَّمَا مَثَلُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا كَمَاءٍ أَنْزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاءِ فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ مِمَّا يَأْكُلُ النَّاسُ وَالْأَنْعَامُ حَتَّىٰ إِذَا أَخَذَتِ الْأَرْضُ زُخْرُفَهَا وَازَّيَّنَتْ وَظَنَّ أَهْلُهَا أَنَّهُمْ قَادِرُونَ عَلَيْهَا أَتَاهَا أَمْرُنَا لَيْلًا أَوْ نَهَارًا فَجَعَلْنَاهَا حَصِيدًا كَأَنْ لَمْ تَغْنَ بِالْأَمْسِ ۚ كَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ الْآيَاتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (24) |
| مثل زندگي دنيا، همانند آبي است که از آسمان نازل کرده ايم، که در پي آن، گياهان (گوناگون) زمين -که مردم و چهارپايان از آن ميخورند- ميرويد، تا زماني که زمين، زيبايي خود را يافته و آراسته ميگردد، و اهل آن مطمئن ميشوند که ميتوانند از آن بهره مند گردند، (ناگهان) فرمان ما، شبهنگام يا در روز، (براي نابودي آن) فراميرسد، (سرما يا صاعقهاي را بر آن مسلط ميسازيم،) و آنچنان آن را درو ميکنيم که گويي ديروز هرگز (چنين کشتزاري) نبوده است! اين گونه، آيات خود را براي گروهي که ميانديشند، شرح ميدهيم! (24) |
| وَاللَّهُ يَدْعُو إِلَىٰ دَارِ السَّلَامِ وَيَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ (25) |
| و خداوند به سراي صلح و سلامت دعوت ميکند، و هر کس را بخواهد (و شايسته و لايق ببيند)، به راه راست هدايت مينمايد. (25) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |