| سوره 11 | سوره مبارکه هود | صفحه 231 |
|
| فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِنْ سِجِّيلٍ مَنْضُودٍ (82) |
| و هنگامي که فرمان ما فرا رسيد، آن (شهر و ديار) را زير و رو کرديم، و باراني از سنگ [= گلهاي متحجر] متراکم بر روي هم، بر آنها نازل نموديم. (82) |
| مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ (83) |
| (سنگهايي که) نزد پروردگارت نشاندار بود، و آن، (از ساير) ستمگران دور نيست! (83) |
| ۞ وَإِلَىٰ مَدْيَنَ أَخَاهُمْ شُعَيْبًا ۚ قَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَٰهٍ غَيْرُهُ ۖ وَلَا تَنْقُصُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ ۚ إِنِّي أَرَاكُمْ بِخَيْرٍ وَإِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُحِيطٍ (84) |
| و بسوي (مدين) برادرشان شعيب را (فرستاديم)، گفت: (اي قوم من! خدا را پرستش کنيد، که جز او، معبود ديگري براي شما نيست! پيمانه و وزن را کم نکنيد (و دست به کمفروشي نزنيد)! من (هم اکنون) شما را در نعمت ميبينم، (ولي) از عذاب روز فراگير، بر شما بيمناکم! (84) |
| وَيَا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيَالَ وَالْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ ۖ وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (85) |
| و اي قوم من! پيمانه و وزن را با عدالت، تمام دهيد! و بر اشياء (و اجناس) مردم، عيب نگذاريد، و از حق آنان نکاهيد! و در زمين به فساد نکوشيد! (85) |
| بَقِيَّتُ اللَّهِ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ ۚ وَمَا أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ (86) |
| آنچه خداوند براي شما باقي گذارده (از سرمايه هاي حلال)، برايتان بهتر است اگر ايمان داشته باشيد! و من، پاسدار شما (و مامور بر اجبارتان به ايمان) نيستم! (86) |
| قَالُوا يَا شُعَيْبُ أَصَلَاتُكَ تَأْمُرُكَ أَنْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ آبَاؤُنَا أَوْ أَنْ نَفْعَلَ فِي أَمْوَالِنَا مَا نَشَاءُ ۖ إِنَّكَ لَأَنْتَ الْحَلِيمُ الرَّشِيدُ (87) |
| گفتند: (اي شعيب! آيا نمازت به تو دستور ميدهد که آنچه را پدرانمان ميپرستيدند، ترک کنيم، يا آنچه را ميخواهيم در اموالمان انجام ندهيم؟! تو که مرد بردبار و فهميده اي هستي!) (87) |
| قَالَ يَا قَوْمِ أَرَأَيْتُمْ إِنْ كُنْتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّي وَرَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ۚ وَمَا أُرِيدُ أَنْ أُخَالِفَكُمْ إِلَىٰ مَا أَنْهَاكُمْ عَنْهُ ۚ إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ ۚ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ ۚ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ (88) |
| گفت: (اي قوم! به من بگوييد، هرگاه من دليل آشکاري از پروردگارم داشته باشم، و رزق (و موهبت) خوبي به من داده باشد، (آيا ميتوانم بر خلاف فرمان او رفتار کنم؟!) من هرگز نميخواهم چيزي که شما را از آن باز ميدارم، خودم مرتکب شوم! من جز اصلاح -تا آنجا که توانايي دارم- نميخواهم! و توفيق من، جز به خدا نيست! بر او توکل کردم، و به سوي او بازميگردم! (88) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |