| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 26 |
|
| وَإِذَا قِيلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا أَلْفَيْنَا عَلَيْهِ آبَاءَنَا ۗ أَوَلَوْ كَانَ آبَاؤُهُمْ لَا يَعْقِلُونَ شَيْئًا وَلَا يَهْتَدُونَ (170) |
| و هنگامي که به آنها گفته شود: (از آنچه خدا نازل کرده است، پيروي کنيد!) ميگويند: (نه، ما از آنچه پدران خود را بر آن يافتيم، پيروي مينماييم. ) آيا اگر پدران آنها، چيزي نميفهميدند و هدايت نيافتند (باز از آنها پيروي خواهند کرد)؟! (170) |
| وَمَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ إِلَّا دُعَاءً وَنِدَاءً ۚ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لَا يَعْقِلُونَ (171) |
| مثل (تو در دعوت) کافران، بسان کسي است که (گوسفندان و حيوانات را براي نجات از چنگال خطر،) صدا ميزند، ولي آنها چيزي جز سر و صدا نميشنوند، (و حقيقت و مفهوم گفتار او را درک نميکنند. اين کافران، در واقع) کر و لال و نابينا هستند، از اين رو چيزي نميفهمند! (171) |
| يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ وَاشْكُرُوا لِلَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ (172) |
| اي کساني که ايمان آورده ايد! از نعمتهاي پاکيزه اي که به شما روزي داده ايم، بخوريد و شکر خدا را بجا آوريد، اگر او را پرستش ميکنيد! (172) |
| إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةَ وَالدَّمَ وَلَحْمَ الْخِنْزِيرِ وَمَا أُهِلَّ بِهِ لِغَيْرِ اللَّهِ ۖ فَمَنِ اضْطُرَّ غَيْرَ بَاغٍ وَلَا عَادٍ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (173) |
| خداوند، تنها (گوشت) مردار، خون، گوشت خوک و آنچه را نام غير خدا به هنگام ذبح بر آن گفته شود، حرام کرده است. (ولي) آن کس که مجبور شود، در صورتي که ستمگر و متجاوز نباشد، گناهي بر او نيست، (و ميتواند براي حفظ جان خود، در موقع ضرورت، از آن بخورد،) خداوند بخشنده و مهربان است. (173) |
| إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۙ أُولَٰئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (174) |
| کساني که کتمان ميکنند آنچه را خدا از کتاب نازل کرده، و آن را به بهاي کمي ميفروشند، آنها جز آتش چيزي نميخورند، (و هدايا و اموالي که از اين رهگذر به دست مي آورند، در حقيقت آتش سوزاني است. ) و خداوند، روز قيامت، با آنها سخن نميگويد، و آنان را پاکيزه نميکند، و براي آنها عذاب دردناکي است. (174) |
| أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَىٰ وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ ۚ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ (175) |
| اينان، همانهايي هستند که گمراهي را با هدايت، و عذاب را با آمرزش، مبادله کرده اند، راستي چقدر در برابر عذاب خداوند، شکيبا هستند!! (175) |
| ذَٰلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ ۗ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ (176) |
| اينها، به خاطر آن است که خداوند، کتاب (آسماني) را به حق، (و توام با نشانه ها و دلايل روشن،) نازل کرده، و آنها که در آن اختلاف ميکنند، (و با کتمان و تحريف، اختلاف به وجود مي آورند،) در شکاف و (پراکندگي) عميقي قرار دارند. (176) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |