سوره 16 | سوره مبارکه النحل | صفحه 271 |
|
وَقَالَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا لَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا عَبَدْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ نَحْنُ وَلَا آبَاؤُنَا وَلَا حَرَّمْنَا مِنْ دُونِهِ مِنْ شَيْءٍ ۚ كَذَٰلِكَ فَعَلَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ فَهَلْ عَلَى الرُّسُلِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ (35) |
مشرکان گفتند: (اگر خدا ميخواست، نه ما و نه پدران ما، غير او را پرستش نميکرديم، و چيزي را بدون اجازه او حرام نميساختيم!) (آري،) کساني که پيش از ايشان بودند نيز همين کارها را انجام دادند، ولي آيا پيامبران وظيفهاي جز ابلاغ آشکار دارند؟! (35) |
وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِي كُلِّ أُمَّةٍ رَسُولًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ ۖ فَمِنْهُمْ مَنْ هَدَى اللَّهُ وَمِنْهُمْ مَنْ حَقَّتْ عَلَيْهِ الضَّلَالَةُ ۚ فَسِيرُوا فِي الْأَرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِينَ (36) |
ما در هر امتي رسولي برانگيختيم که: (خداي يکتا را بپرستيد، و از طاغوت اجتناب کنيد!) خداوند گروهي را هدايت کرد، و گروهي ضلالت و گمراهي دامانشان را گرفت، پس در روي زمين بگرديد و ببينيد عاقبت تکذيبکنندگان چگونه بود! (36) |
إِنْ تَحْرِصْ عَلَىٰ هُدَاهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ يُضِلُّ ۖ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (37) |
هر قدر بر هدايت آنها حريص باشي، (سودي ندارد، چرا) که خداوند کسي را که گمراه ساخت، هدايت نميکند، و آنها ياوراني نخواهند داشت! (37) |
وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَيْمَانِهِمْ ۙ لَا يَبْعَثُ اللَّهُ مَنْ يَمُوتُ ۚ بَلَىٰ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا يَعْلَمُونَ (38) |
آنها سوگندهاي شديد به خدا ياد کردند که: (هرگز خداوند کسي را که ميميرد، برنميانگيزد!) آري، اين وعده قطعي خداست (که همه مردگان را براي جزا بازميگرداند)، ولي بيشتر مردم نميدانند! (38) |
لِيُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي يَخْتَلِفُونَ فِيهِ وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّهُمْ كَانُوا كَاذِبِينَ (39) |
هدف اين است که آنچه را در آن اختلاف داشتند، براي آنها روشن سازد، و کساني که منکر شدند، بدانند دروغ ميگفتند! (39) |
إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَيْءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَنْ نَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (40) |
(رستاخيز مردگان براي ما مشکل نيست، زيرا) وقتي چيزي را اراده ميکنيم، فقط به آن ميگوييم: (موجود باش!) بلافاصله موجود ميشود. (40) |
وَالَّذِينَ هَاجَرُوا فِي اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً ۖ وَلَأَجْرُ الْآخِرَةِ أَكْبَرُ ۚ لَوْ كَانُوا يَعْلَمُونَ (41) |
آنها که پس از ستم ديدن در راه خدا، هجرت کردند، در اين دنيا جايگاه (و مقام) خوبي به آنها ميدهيم، و پاداش آخرت، از آن هم بزرگتر است اگر ميدانستند! (41) |
الَّذِينَ صَبَرُوا وَعَلَىٰ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (42) |
آنها کساني هستند که صبر و استقامت پيشه کردند، و تنها بر پروردگارشان توکل ميکنند. (42) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |