سوره 17 | سوره مبارکه الاسراء | صفحه 287 |
|
۞ قُلْ كُونُوا حِجَارَةً أَوْ حَدِيدًا (50) |
بگو: (شما سنگ باشيد يا آهن، (50) |
أَوْ خَلْقًا مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ ۚ فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنَا ۖ قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ ۚ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُءُوسَهُمْ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هُوَ ۖ قُلْ عَسَىٰ أَنْ يَكُونَ قَرِيبًا (51) |
يا هر مخلوقي که در نظر شما، از آن هم سختتر است (و از حيات و زندگي دورتر ميباشد، باز خدا قادر است شما را به زندگي مجدد بازگرداند). آنها بزودي مي گويند: (چه کسي ما را بازميگرداند؟!) بگو: (همان کسي که نخستين بار شما را آفريد. ) آنان سر خود را (از روي تعجب و انکار،) به سوي تو خم ميکنند و ميگويند: (در چه زماني خواهد بود؟!) بگو: (شايد نزديک باشد! (51) |
يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَتَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا (52) |
همان روز که شما را (از قبرهايتان) فراميخواند، شما هم اجابت ميکنيد در حالي که حمد او را ميگوييد، ميپنداريد تنها مدت کوتاهي (در جهان برزخ) درنگ کرده ايد!) (52) |
وَقُلْ لِعِبَادِي يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ ۚ إِنَّ الشَّيْطَانَ كَانَ لِلْإِنْسَانِ عَدُوًّا مُبِينًا (53) |
به بندگانم بگو: (سخني بگويند که بهترين باشد! چرا که (شيطان بوسيله سخنان ناموزون)، ميان آنها فتنه و فساد ميکند، هميشه شيطان دشمن آشکاري براي انسان بوده است! (53) |
رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِكُمْ ۖ إِنْ يَشَأْ يَرْحَمْكُمْ أَوْ إِنْ يَشَأْ يُعَذِّبْكُمْ ۚ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ وَكِيلًا (54) |
پروردگار شما، از (نيات و اعمال) شما آگاهتر است، اگر بخواهد (و شايسته بداند)، شما را مشمول رحمت خود ميسازد، و اگر بخواهد، مجازات ميکند، و ما تو را بعنوان مامور بر آنان نفرستاده ايم (که آنان را مجبور به ايمان کني!) (54) |
وَرَبُّكَ أَعْلَمُ بِمَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ فَضَّلْنَا بَعْضَ النَّبِيِّينَ عَلَىٰ بَعْضٍ ۖ وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا (55) |
پروردگار تو، از حال همه کساني که در آسمانها و زمين هستند، آگاهتر است، و (اگر تو را بر ديگران برتري داديم، بخاطر شايستگي توست،) ما بعضي از پيامبران را بر بعضي ديگر برتري داديم، و به داوود، زبور بخشيديم. (55) |
قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا (56) |
بگو: (کساني را که غير از خدا (معبود خود) ميپنداريد، بخوانيد! آنها نه ميتوانند مشکلي را از شما برطرف سازند، و نه تغييري در آن ايجاد کنند. ) (56) |
أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا (57) |
کساني را که آنان ميخوانند، خودشان وسيلهاي (براي تقرب) به پروردگارشان ميجويند، وسيلهاي هر چه نزديکتر، و به رحمت او اميدوارند، و از عذاب او ميترسند، چرا که عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهيز و وحشت است! (57) |
وَإِنْ مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا نَحْنُ مُهْلِكُوهَا قَبْلَ يَوْمِ الْقِيَامَةِ أَوْ مُعَذِّبُوهَا عَذَابًا شَدِيدًا ۚ كَانَ ذَٰلِكَ فِي الْكِتَابِ مَسْطُورًا (58) |
هيچ شهر و آبادي نيست مگر اينکه آن را پيش از روز قيامت هلاک ميکنيم، يا (اگر گناهکارند،) به عذاب شديدي گرفتارشان خواهيم ساخت، اين، در کتاب الهي [= لوح محفوظ] ثبت است. (58) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |