| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 325 |
|
| وَإِذَا رَآكَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي يَذْكُرُ آلِهَتَكُمْ وَهُمْ بِذِكْرِ الرَّحْمَٰنِ هُمْ كَافِرُونَ (36) |
| هنگامي که کافران تو را ميبينند، کاري جز استهزا کردن تو ندارند، (و ميگويند:) آيا اين همان کسي است که سخن از خدايان شما ميگويد؟! در حالي که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار ميکنند. (36) |
| خُلِقَ الْإِنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ ۚ سَأُرِيكُمْ آيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37) |
| (آري،) انسان از عجله آفريده شده، ولي عجله نکنيد، بزودي آياتم را به شما نشان خواهم داد! (37) |
| وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (38) |
| آنها ميگويند: (اگر راست ميگوييد، اين وعده (قيامت) کي فرا ميرسد؟!) (38) |
| لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (39) |
| ولي اگر کافران ميدانستند زماني که (فرا ميرسد) نميتوانند شعله هاي آتش را از صورت و از پشتهاي خود دور کنند، و هيچ کس آنان را ياري نميکند (اين قدر درباره قيامت شتاب نميکردند)! (39) |
| بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (40) |
| (آري، اين مجازات الهي) بطور ناگهاني به سراغشان مي آيد و مبهوتشان ميکند، آنچنان که توانايي دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نميشود! (40) |
| وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41) |
| (اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پيامبران پيش از تو را (نيز) استهزا کردند، اما سرانجام، آنچه را استهزا ميکردند دامان مسخرهکنندگان را گرفت (و مجازات الهي آنها را در هم کوبيد)! (41) |
| قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَٰنِ ۗ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42) |
| بگو: (چه کسي شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه ميدارد؟!) ولي آنان از ياد پروردگارشان رويگردانند! (42) |
| أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا ۚ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43) |
| آيا آنها خداياني دارند که ميتوانند در برابر ما از آنان دفاع کنند؟! (اين خدايان ساختگي، حتي) نميتوانند خودشان را ياري دهند (تا چه رسد به ديگران)، و نه از ناحيه ما با نيرويي ياري ميشوند! (43) |
| بَلْ مَتَّعْنَا هَٰؤُلَاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّىٰ طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ ۗ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا ۚ أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44) |
| ما آنها و پدرانشان را (از نعمتها) بهره مند ساختيم، تا آنجا که عمر طولاني پيدا کردند (و مايه غرور و طغيانشان شد)، آيا نميبينند که ما پيوسته به سراغ زمين آمده، و از آن (و اهلش) ميکاهيم؟! آيا آنها غالبند (يا ما)؟! (44) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |