| سوره 25 | سوره مبارکه الفرقان | صفحه 363 |
|
| وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33) |
| آنان هيچ مثلي براي تو نمي آورند مگر اينکه ما حق را براي تو مي آوريم، و تفسيري بهتر (و پاسخي دندان شکن که در برابر آن ناتوان شوند)! (33) |
| الَّذِينَ يُحْشَرُونَ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ إِلَىٰ جَهَنَّمَ أُولَٰئِكَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضَلُّ سَبِيلًا (34) |
| (تو گمراه نيستي،) آنان که بر صورتهايشان بسوي جهنم محشور ميشوند، بدترين محل را دارند و گمراهترين افرادند! (34) |
| وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِيرًا (35) |
| و ما به موسي کتاب (آسماني) داديم، و برادرش هارون را ياور او قرار داديم، (35) |
| فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِيرًا (36) |
| و گفتيم: (به سوي اين قوم که آيات ما را تکذيب کردند برويد!) (اما آن مردم به مخالفت برخاستند) و ما به شدت آنان را درهم کوبيديم! (36) |
| وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آيَةً ۖ وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِينَ عَذَابًا أَلِيمًا (37) |
| و قوم نوح را هنگامي که رسولان (ما) را تکذيب کردند غرق نموديم، و آنان را درس عبرتي براي مردم قرار داديم، و براي ستمگران عذاب دردناکي فراهم ساختهايم! (37) |
| وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَيْنَ ذَٰلِكَ كَثِيرًا (38) |
| (همچنين) قوم عاد و ثمود و اصحاب الرس [= گروهي که درختان صنوبر را ميپرستيدند] و اقوام بسيار ديگري را که در اين ميان بودند، هلاک کرديم! (38) |
| وَكُلًّا ضَرَبْنَا لَهُ الْأَمْثَالَ ۖ وَكُلًّا تَبَّرْنَا تَتْبِيرًا (39) |
| و براي هر يک از آنها مثلها زديم، و (چون سودي نداد،) همگي را نابود کرديم! (39) |
| وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْيَةِ الَّتِي أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ ۚ أَفَلَمْ يَكُونُوا يَرَوْنَهَا ۚ بَلْ كَانُوا لَا يَرْجُونَ نُشُورًا (40) |
| آنها [= مشرکان مکه] از کنار شهري که باران شر [= باراني از سنگهاي آسماني] بر آن باريده بود [= ديار قوم لوط] گذشتند، آيا آن را نميديدند؟! (آري، ميديدند) ولي به رستاخيز ايمان نداشتند! (40) |
| وَإِذَا رَأَوْكَ إِنْ يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا الَّذِي بَعَثَ اللَّهُ رَسُولًا (41) |
| و هنگامي که تو را ميبينند، تنها به باد استهزايت ميگيرند (و ميگويند:) آيا اين همان کسي است که خدا او را بعنوان پيامبر برانگيخته است؟! (41) |
| إِنْ كَادَ لَيُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلَا أَنْ صَبَرْنَا عَلَيْهَا ۚ وَسَوْفَ يَعْلَمُونَ حِينَ يَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِيلًا (42) |
| اگر ما بر پرستش خدايانمان استقامت نميکرديم، بيم آن ميرفت که ما را گمراه سازد! اما هنگامي که عذاب الهي را ببينند، بزودي ميفهمند چه کسي گمراهتر بوده است! (42) |
| أَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكِيلًا (43) |
| آيا ديدي کسي را که هواي نفسش را معبود خود برگزيده است؟! آيا تو ميتواني او را هدايت کني (يا به دفاع از او برخيزي)؟! (43) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |