| سوره 27 | سوره مبارکه النمل | صفحه 381 |
|
| وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَىٰ ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِيقَانِ يَخْتَصِمُونَ (45) |
| ما به سوي (ثمود)، برادرشان (صالح) را فرستاديم که: خداي يگانه را بپرستيد! اما آنان به دو گروه تقسيم شدند که به مخاصمه پرداختند. (45) |
| قَالَ يَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ ۖ لَوْلَا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (46) |
| (صالح) گفت: (اي قوم من! چرا براي بدي قبل از نيکي عجله ميکنيد (و عذاب الهي را ميطلبيد نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند تقاضاي آمرزش نميکنيد تا شايد مشمول رحمت (او) شويد؟!) (46) |
| قَالُوا اطَّيَّرْنَا بِكَ وَبِمَنْ مَعَكَ ۚ قَالَ طَائِرُكُمْ عِنْدَ اللَّهِ ۖ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ (47) |
| آنها گفتند: (ما تو را و کساني که با تو هستند به فال بد گرفتيم!) (صالح) گفت: (فال (نيک و) بد شما نزد خداست (و همه مقدرات به قدرت او تعيين ميگردد)، بلکه شما گروهي هستيد فريبخورده! (47) |
| وَكَانَ فِي الْمَدِينَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ (48) |
| و در آن شهر، نه گروهک بودند که در زمين فساد ميکردند و اصلاح نميکردند. (48) |
| قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِيِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِكَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ (49) |
| آنها گفتند: (بياييد قسم ياد کنيد به خدا که بر او [= صالح] و خانواده اش شبيخون مي زنيم (و آنها را به قتل ميرسانيم،) سپس به ولي دم او ميگوييم: ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتيم و در اين گفتار خود صادق هستيم!) (49) |
| وَمَكَرُوا مَكْرًا وَمَكَرْنَا مَكْرًا وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَ (50) |
| آنها نقشه مهمي کشيدند، و ما هم نقشه مهمي، در حالي که آنها درک نميکردند! (50) |
| فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ مَكْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِينَ (51) |
| بنگر عاقبت توطئه آنها چه شد، که ما آنها و قومشان همگي را نابود کرديم، (51) |
| فَتِلْكَ بُيُوتُهُمْ خَاوِيَةً بِمَا ظَلَمُوا ۗ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِقَوْمٍ يَعْلَمُونَ (52) |
| اين خانه هاي آنهاست که بخاطر ظلم و ستمشان خالي مانده، و در اين نشانه روشني است براي کساني که آگاهند! (52) |
| وَأَنْجَيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (53) |
| و کساني را که ايمان آورده و تقوا پيشه کرده بودند نجات داديم! (53) |
| وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (54) |
| و لوط را (به ياد آور) هنگامي که به قومش گفت: (آيا شما به سراغ کار بسيار زشتي ميرويد در حالي که (نتايج شوم آن را) ميبينيد؟! (54) |
| أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ (55) |
| آيا شما بجاي زنان، از روي شهوت به سراغ مردان ميرويد؟! شما قومي نادانيد!) (55) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |