| سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 392 |
|
| ۞ وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (51) |
| ما آيات قرآن را يکي پس از ديگري براي آنان آورديم شايد متذکر شوند! (51) |
| الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ يُؤْمِنُونَ (52) |
| کساني که قبلا کتاب آسماني به آنان داده ايم به آن [= قرآن] ايمان مي آورند! (52) |
| وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (53) |
| و هنگامي که بر آنان خوانده شود ميگويند: (به آن ايمان آورديم، اينها همه حق است و از سوي پروردگار ماست، ما پيش از اين هم مسلمان بوديم!) (53) |
| أُولَٰئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (54) |
| آنها کساني هستند که بخاطر شکيباييشان، اجر و پادششان را دو بار دريافت ميدارند، و بوسيله نيکيها بديها را دفع ميکنند، و از آنچه به آنان روزي داده ايم انفاق مينمايند، (54) |
| وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ سَلَامٌ عَلَيْكُمْ لَا نَبْتَغِي الْجَاهِلِينَ (55) |
| و هرگاه سخن لغو و بيهوده بشنوند، از آن روي ميگردانند و ميگويند: (اعمال ما از آن ماست و اعمال شما از آن خودتان، سلام بر شما (سلام وداع)، ما خواهان جاهلان نيستيم!) (55) |
| إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ ۚ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ (56) |
| تو نميتواني کسي را که دوست داري هدايت کني، ولي خداوند هر کس را بخواهد هدايت ميکند، و او به هدايت يافتگان آگاهتر است! (56) |
| وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَىٰ مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا ۚ أَوَلَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا يُجْبَىٰ إِلَيْهِ ثَمَرَاتُ كُلِّ شَيْءٍ رِزْقًا مِنْ لَدُنَّا وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (57) |
| آنها گفتند: (ما اگر هدايت را همراه تو پذيرا شويم، ما را از سرزمينمان ميربايند!) آيا ما حرم امني در اختيار آنها قرار نداديم که ثمرات هر چيزي (از هر شهر و دياري) بسوي آن آورده ميشود؟! رزقي است از جانب ما، ولي بيشتر آنان نميدانند! (57) |
| وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ۖ فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ (58) |
| و چه بسيار از شهرها و آباديهايي را که بر اثر فراواني نعمت، مست و مغرور شده بودند هلاک کرديم! اين خانه هاي آنهاست (که ويران شده)، و بعد از آنان جز اندکي کسي در آنها سکونت نکرد، و ما وارث آنان بوديم! (58) |
| وَمَا كَانَ رَبُّكَ مُهْلِكَ الْقُرَىٰ حَتَّىٰ يَبْعَثَ فِي أُمِّهَا رَسُولًا يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا ۚ وَمَا كُنَّا مُهْلِكِي الْقُرَىٰ إِلَّا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ (59) |
| و پروردگار تو هرگز شهرها و آباديها را هلاک نميکرد تا اينکه در کانون آنها پيامبري مبعوث کند که آيات ما را بر آنان بخواند، و ما هرگز آباديها و شهرها را هلاک نکرديم مگر آنکه اهلش ظالم بودند! (59) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |