| سوره 32 | سوره مبارکه السجده | صفحه 415 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
| الم (1) |
| الم (1) |
| تَنْزِيلُ الْكِتَابِ لَا رَيْبَ فِيهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِينَ (2) |
| اين کتابي است که از سوي پروردگار جهانيان نازل شده، و شک و ترديدي در آن نيست! (2) |
| أَمْ يَقُولُونَ افْتَرَاهُ ۚ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِيرٍ مِنْ قَبْلِكَ لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ (3) |
| ولي آنان ميگويند: ((محمد) آن را بدروغ به خدا بسته است)، اما اين سخن حقي است از سوي پروردگارت تا گروهي را انذار کني که پيش از تو هيچ انذارکنندهاي براي آنان نيامده است، شايد (پند گيرند و) هدايت شوند! (3) |
| اللَّهُ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ ۖ مَا لَكُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا شَفِيعٍ ۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ (4) |
| خداوند کسي است که آسمانها و زمين و آنچه را ميان اين دو است در شش روز [= شش دوران] آفريد، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت، هيچ سرپرست و شفاعت کنندهاي براي شما جز او نيست، آيا متذکر نميشويد؟! (4) |
| يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ (5) |
| امور اين جهان را از آسمان به سوي زمين تدبير ميکند، سپس در روزي که مقدار آن هزار سال از سالهايي است که شما ميشمريد بسوي او بالا ميرود (و دنيا پايان مييابد). (5) |
| ذَٰلِكَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ (6) |
| او خداوندي است که از پنهان و آشکار با خبر است، و شکستناپذير و مهربان است! (6) |
| الَّذِي أَحْسَنَ كُلَّ شَيْءٍ خَلَقَهُ ۖ وَبَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِينٍ (7) |
| او همان کسي است که هر چه را آفريد نيکو آفريد، و آفرينش انسان را از گل آغاز کرد، (7) |
| ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِينٍ (8) |
| سپس نسل او را از عصارهاي از آب ناچيز و بيقدر آفريد. (8) |
| ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ ۖ وَجَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَالْأَبْصَارَ وَالْأَفْئِدَةَ ۚ قَلِيلًا مَا تَشْكُرُونَ (9) |
| سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خويش در وي دميد، و براي شما گوش و چشمها و دلها قرار داد، اما کمتر شکر نعمتهاي او را بجا مي آوريد! (9) |
| وَقَالُوا أَإِذَا ضَلَلْنَا فِي الْأَرْضِ أَإِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ ۚ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ كَافِرُونَ (10) |
| آنها گفتند: (آيا هنگامي که ما (مرديم و) در زمين گم شديم، آفرينش تازه اي خواهيم يافت؟!) ولي آنان لقاي پروردگارشان را انکار ميکنند (و ميخواهند با انکار معاد، آزادانه به هوسراني خويش ادامه دهند). (10) |
| ۞ قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ ثُمَّ إِلَىٰ رَبِّكُمْ تُرْجَعُونَ (11) |
| بگو: (فرشته مرگ که بر شما مامور شده، (روح) شما را ميگيرد، سپس شما را بسوي پروردگارتان بازميگردانند (11) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |