| سوره 37 | سوره مبارکه الصافات | صفحه 451 |
|
| فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ (127) |
| اما آنها او را تکذيب کردند، ولي به يقين همگي (در دادگاه عدل الهي) احضار ميشوند! (127) |
| إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (128) |
| مگر بندگان مخلص خدا! (128) |
| وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ (129) |
| ما نام نيک او را در ميان امتهاي بعد باقي گذارديم! (129) |
| سَلَامٌ عَلَىٰ إِلْ يَاسِينَ (130) |
| سلام بر الياسين! (130) |
| إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ (131) |
| ما اين گونه نيکوکاران را پاداش ميدهيم! (131) |
| إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ (132) |
| او از بندگان مومن ما است! (132) |
| وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (133) |
| و لوط از رسولان (ما) است! (133) |
| إِذْ نَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِينَ (134) |
| و به خاطر بياور زماني را که او و خاندانش را همگي نجات داديم، (134) |
| إِلَّا عَجُوزًا فِي الْغَابِرِينَ (135) |
| مگر پيرزني که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! (135) |
| ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ (136) |
| سپس بقيه را نابود کرديم! (136) |
| وَإِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ (137) |
| و شما پيوسته صبحگاهان از کنار (ويرانه هاي شهرهاي) آنها ميگذريد. (137) |
| وَبِاللَّيْلِ ۗ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (138) |
| و (همچنين) شبانگاه، آيا نميانديشيد؟! (138) |
| وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ (139) |
| و يونس از رسولان (ما) است! (139) |
| إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ (140) |
| به خاطر بياور زماني را که به سوي کشتي پر (از جمعيت و بار) فرار کرد. (140) |
| فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ (141) |
| و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! (141) |
| فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٌ (142) |
| (او را به دريا افکندند) و ماهي عظيمي او را بلعيد، در حالي که مستحق سرزنش بود! (142) |
| فَلَوْلَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ (143) |
| و اگر او از تسبيحکنندگان نبود. (143) |
| لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ (144) |
| تا روز قيامت در شکم ماهي ميماند! (144) |
| ۞ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِيمٌ (145) |
| (به هر حال ما او را رهايي بخشيديم و) او را در يک سرزمين خشک خالي از گياه افکنديم در حالي که بيمار بود! (145) |
| وَأَنْبَتْنَا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ (146) |
| و بوته کدوئي بر او رويانديم (تا در سايه برگهاي پهن و مرطوبش آرامش يابد)! (146) |
| وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَىٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ (147) |
| و او را به سوي جمعيت يکصد هزار نفري -يا بيشتر- فرستاديم! (147) |
| فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ (148) |
| آنها ايمان آوردند، از اين رو تا مدت معلومي آنان را از مواهب زندگي بهره مند ساختيم! (148) |
| فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ (149) |
| از آنان بپرس: آيا پروردگارت دختراني دارد و پسران از آن آنهاست؟! (149) |
| أَمْ خَلَقْنَا الْمَلَائِكَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ (150) |
| آيا ما فرشتگان را مونث آفريديم و آنها ناظر بودند؟! (150) |
| أَلَا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ (151) |
| دانيد آنها با اين تهمت بزرگشان ميگويند: (151) |
| وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَكَاذِبُونَ (152) |
| (خداوند فرزند آورده!) ولي آنها به يقين دروغ ميگويند! (152) |
| أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِينَ (153) |
| آيا دختران را بر پسران ترجيح داده است؟! (153) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |