| سوره 41 | سوره مبارکه فصلت | صفحه 479 |
|
| وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنَا ۖ قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْءٍ وَهُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (21) |
| آنها به پوستهاي تنشان ميگويند: (چرا بر ضد ما گواهي داديد؟!) آنها جواب ميدهند: (همان خدايي که هر موجودي را به نطق درآورده ما را گويا ساخته ، و او شما را نخستين بار آفريد، و بازگشتتان بسوي اوست! (21) |
| وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ يَشْهَدَ عَلَيْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَا أَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُودُكُمْ وَلَٰكِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لَا يَعْلَمُ كَثِيرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ (22) |
| شما اگر گناهانتان را مخفي ميکرديد نه بخاطر اين بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهاي تنتان بيم داشتيد، بلکه شما گمان ميکرديد که خداوند بسياري از اعمالي را که انجام ميدهيد نميداند! (22) |
| وَذَٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِينَ (23) |
| آري اين گمان بدي بود که درباره پروردگارتان داشتيد و همان موجب هلاکت شما گرديد، و سرانجام از زيانکاران شديد! (23) |
| فَإِنْ يَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ۖ وَإِنْ يَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِينَ (24) |
| اگر صبر کنند (يا نکنند، به هر حال) دوزخ جايگاه آنهاست، و اگر تقاضاي عفو کنند، مورد عفو قرار نميگيرند! (24) |
| ۞ وَقَيَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَيْهِمُ الْقَوْلُ فِي أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا خَاسِرِينَ (25) |
| ما براي آنها همنشيناني (زشتسيرت) قرار داديم که زشتيها را از پيش رو و پشت سر آنها در نظرشان جلوه دادند، و فرمان الهي در باره آنان تحقق يافت و به سرنوشت اقوام گمراهي از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند، آنها مسلما زيانکار بودند! (25) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَسْمَعُوا لِهَٰذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُونَ (26) |
| کافران گفتند: (گوش به اين قرآن فراندهيد، و به هنگام تلاوت آن جنجال کنيد، شايد پيروز شويد!) (26) |
| فَلَنُذِيقَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا عَذَابًا شَدِيدًا وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِي كَانُوا يَعْمَلُونَ (27) |
| به يقين به کافران عذاب شديدي ميچشمانيم، و آنها را به بدترين اعمالي که انجام مي دادند کيفر ميدهيم! (27) |
| ذَٰلِكَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ ۖ لَهُمْ فِيهَا دَارُ الْخُلْدِ ۖ جَزَاءً بِمَا كَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (28) |
| اين آتش کيفر دشمنان خدا است، سراي جاويدشان در آن خواهد بود، کيفري است بخاطر اينکه آيات ما را انکار ميکردند. (28) |
| وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا اللَّذَيْنِ أَضَلَّانَا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِيَكُونَا مِنَ الْأَسْفَلِينَ (29) |
| کافران گفتند: (پروردگارا! آنهايي که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زير پاي خود نهيم (و لگدمالشان کنيم) تا از پست ترين مردم باشند!) (29) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |