فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 69

سوره مبارکه الحاقة

صفحه 567
وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِكَاتُ بِالْخَاطِئَةِ (9)
و فرعون و کساني که پيش از او بودند و همچنين اهل شهرهاي زير و رو شده [=قوم لوط] مرتکب گناهان بزرگ شدند، (9)
فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِيَةً (10)
و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند، و خداوند (نيز) آنها را به عذاب شديدي گرفتار ساخت! (10)
إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاكُمْ فِي الْجَارِيَةِ (11)
و هنگامي که آب طغيان کرد، ما شما را سوار بر کشتي کرديم، (11)
لِنَجْعَلَهَا لَكُمْ تَذْكِرَةً وَتَعِيَهَا أُذُنٌ وَاعِيَةٌ (12)
تا آن را وسيله تذکري براي شما قرار دهيم و گوشهاي شنوا آن را دريابد و بفهمد. (12)
فَإِذَا نُفِخَ فِي الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ (13)
به محض اينکه يک بار در (صور) دميده شود، (13)
وَحُمِلَتِ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةً وَاحِدَةً (14)
و زمين و کوه ها از جا برداشته شوند و يکباره در هم کوبيده و متلاشي گردند، (14)
فَيَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (15)
در آن روز (واقعه عظيم) روي ميدهد، (15)
وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍ وَاهِيَةٌ (16)
و آسمان از هم ميشکافد و سست ميگردد و فروميريزد! (16)
وَالْمَلَكُ عَلَىٰ أَرْجَائِهَا ۚ وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذٍ ثَمَانِيَةٌ (17)
فرشتگان در اطراف آسمان قرارميگيرند (و براي انجام ماموريتها آماده ميشوند)، و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل ميکنند! (17)
يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لَا تَخْفَىٰ مِنْكُمْ خَافِيَةٌ (18)
در آن روز همگي به پيشگاه خدا عرضه ميشويد و چيزي از کارهاي شما پنهان نميماند! (18)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَيَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا كِتَابِيَهْ (19)
پس کسي که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادي و مباهات) فرياد ميزند که: ((اي اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگيريد و بخوانيد! (19)
إِنِّي ظَنَنْتُ أَنِّي مُلَاقٍ حِسَابِيَهْ (20)
من يقين داشتم که (قيامتي در کار است و) به حساب اعمالم ميرسم!) (20)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (21)
او در يک زندگي (کاملا) رضايتبخش قرار خواهد داشت، (21)
فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٍ (22)
در بهشتي عالي، (22)
قُطُوفُهَا دَانِيَةٌ (23)
که ميوه هايش در دسترس است! (23)
كُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِيئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِي الْأَيَّامِ الْخَالِيَةِ (24)
(و به آنان گفته ميشود:) بخوريد و بياشاميد گوارا در برابر اعمالي که در ايام گذشته انجام داديد! (24)
وَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَيَقُولُ يَا لَيْتَنِي لَمْ أُوتَ كِتَابِيَهْ (25)
اما کسي که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند ميگويد: (اي کاش هرگز نامه اعمالم را به من نميدادند. (25)
وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِيَهْ (26)
و نميدانستم حساب من چيست! (26)
يَا لَيْتَهَا كَانَتِ الْقَاضِيَةَ (27)
اي کاش مرگم فرا ميرسيد! (27)
مَا أَغْنَىٰ عَنِّي مَالِيَهْ ۜ (28)
مال و ثروتم هرگز مرا بي نياز نکرد، (28)
هَلَكَ عَنِّي سُلْطَانِيَهْ (29)
قدرت من نيز از دست رفت!) (29)
خُذُوهُ فَغُلُّوهُ (30)
او را بگيريد و دربند و زنجيرش کنيد! (30)
ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ (31)
سپس او را در دوزخ بيفکنيد! (31)
ثُمَّ فِي سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُكُوهُ (32)
بعد او را به زنجيري که هفتاد ذراع است ببنديد، (32)
إِنَّهُ كَانَ لَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ (33)
چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ايمان نمي آورد، (33)
وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ (34)
و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشويق نمينمود، (34)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 567صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی