فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 70

سوره مبارکه المعارج

صفحه 571
يُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَيْكُمْ مِدْرَارًا (11)
تا بارانهاي پربرکت آسمان را پي در پي بر شما فرستد، (11)
وَيُمْدِدْكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَيَجْعَلْ لَكُمْ جَنَّاتٍ وَيَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهَارًا (12)
و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهاي سرسبز و نهرهاي جاري در اختيارتان قرار دهد! (12)
مَا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا (13)
چرا شما براي خدا عظمت قائل نيستيد؟! (13)
وَقَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا (14)
در حالي که شما را در مراحل مختلف آفريد (تا از نطفه به انسان کامل رسيديد)! (14)
أَلَمْ تَرَوْا كَيْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا (15)
آيا نميدانيد چگونه خداوند هفت آسمان را يکي بالاي ديگري آفريده است، (15)
وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِيهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا (16)
و ماه را در ميان آسمانها مايه روشنايي، و خورشيد را چراغ فروزاني قرار داده است؟! (16)
وَاللَّهُ أَنْبَتَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ نَبَاتًا (17)
و خداوند شما را همچون گياهي از زمين رويانيد، (17)
ثُمَّ يُعِيدُكُمْ فِيهَا وَيُخْرِجُكُمْ إِخْرَاجًا (18)
سپس شما را به همان زمين بازميگرداند، و بار ديگر شما را خارج ميسازد! (18)
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُمُ الْأَرْضَ بِسَاطًا (19)
و خداوند زمين را براي شما فرش گستردهاي قرار داد. (19)
لِتَسْلُكُوا مِنْهَا سُبُلًا فِجَاجًا (20)
تا از راه هاي وسيع و دره هاي آن بگذريد (و به هر جا ميخواهيد برويد)!) (20)
قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21)
نوح (بعد از نوميدي از هدايت آنان) گفت: (پروردگارا! آنها نافرماني من کردند و از کساني پيروي نمودند که اموال و فرزندانشان چيزي جز زيانکاري بر آنها نيفزوده است! (21)
وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22)
و (اين رهبران گمراه) مکر عظيمي به کار بردند. (22)
وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23)
و گفتند: دست از خدايان و بتهاي خود برنداريد (به خصوص) بتهاي (ود)، (سواع)، (يغوث)، (يعوق) و (نسر) را رها نکنيد! (23)
وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا ۖ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24)
و آنها گروه بسياري را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت ميفزا!) (24)
مِمَّا خَطِيئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ يَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا (25)
(آري، سرانجام) همگي بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا ياوراني براي خود نيافتند! (25)
وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لَا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكَافِرِينَ دَيَّارًا (26)
نوح گفت: (پروردگارا! هيچ يک از کافران را بر روي زمين باقي مگذار! (26)
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا (27)
چرا که اگر آنها را باقي بگذاري، بندگانت را گمراه ميکنند و جز نسلي فاجر و کافر به وجود نمي آورند! (27)
رَبِّ اغْفِرْ لِي وَلِوَالِدَيَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَيْتِيَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا تَبَارًا (28)
پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کساني را که با ايمان وارد خانه من شدند، و جميع مردان و زنان باايمان را بيامرز، و ظالمان را جز هلاکت ميفزا!) (28)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 571صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی