| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 61 |
|
| قُلْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنْزِلَ عَلَيْنَا وَمَا أُنْزِلَ عَلَىٰ إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَالْأَسْبَاطِ وَمَا أُوتِيَ مُوسَىٰ وَعِيسَىٰ وَالنَّبِيُّونَ مِنْ رَبِّهِمْ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْهُمْ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ (84) |
| بگو: (به خدا ايمان آورديم، و (همچنين) به آنچه بر ما و بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط نازل گرديده، و آنچه به موسي و عيسي و (ديگر) پيامبران، از طرف پروردگارشان داده شده است، ما در ميان هيچ يک از آنان فرقي نميگذاريم، و در برابر (فرمان) او تسليم هستيم. ) (84) |
| وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ (85) |
| و هر کس جز اسلام (و تسليم در برابر فرمان حق،) آييني براي خود انتخاب کند، از او پذيرفته نخواهد شد، و او در آخرت، از زيانکاران است. (85) |
| كَيْفَ يَهْدِي اللَّهُ قَوْمًا كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (86) |
| چگونه خداوند جمعيتي را هدايت ميکند که بعد از ايمان و گواهي به حقانيت رسول و آمدن نشانه هاي روشن براي آنها، کافر شدند؟! و خدا، جمعيت ستمکاران را هدايت نخواهد کرد! (86) |
| أُولَٰئِكَ جَزَاؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ (87) |
| کيفر آنها، اين است که لعن (و طرد) خداوند و فرشتگان و مردم همگي بر آنهاست. (87) |
| خَالِدِينَ فِيهَا لَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (88) |
| همواره در اين لعن (و طرد و نفرين) ميمانند، مجازاتشان تخفيف نمييابد، و به آنها مهلت داده نميشود. (88) |
| إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ (89) |
| مگر کساني که پس از آن، توبه کنند و اصلاح نمايند، (و در مقام جبران گناهان گذشته برآيند، که توبه آنها پذيرفته خواهد شد،) زيرا خداوند، آمرزنده و بخشنده است. (89) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا بَعْدَ إِيمَانِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَنْ تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الضَّالُّونَ (90) |
| کساني که پس از ايمان کافر شدند و سپس بر کفر (خود) افزودند، (و در اين راه اصرار ورزيدند،) هيچگاه توبه آنان، (که از روي ناچاري يا در آستانه مرگ صورت ميگيرد،) قبول نميشود، و آنها گمراهان (واقعي)اند (چرا که هم راه خدا را گم کرده اند، و هم راه توبه را!). (90) |
| إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ كُفَّارٌ فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْ أَحَدِهِمْ مِلْءُ الْأَرْضِ ذَهَبًا وَلَوِ افْتَدَىٰ بِهِ ۗ أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (91) |
| کساني که کافر شدند و در حال کفر از دنيا رفتند، اگر چه روي زمين پر از طلا باشد، و آن را بعنوان فديه (و کفاره اعمال بد خويش) بپردازند، هرگز از هيچيک آنها قبول نخواهد شد، و براي آنان، مجازات دردناک است، و ياوراني ندارند. (91) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |