| سوره 3 | سوره مبارکه آلعمران | صفحه 68 |
|
| وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَيَمْحَقَ الْكَافِرِينَ (141) |
| و تا خداوند، افراد باايمان را خالص گرداند (و ورزيده شوند)، و کافران را به تدريج نابود سازد. (141) |
| أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذِينَ جَاهَدُوا مِنْكُمْ وَيَعْلَمَ الصَّابِرِينَ (142) |
| آيا چنين پنداشتيد که (تنها با ادعاي ايمان) وارد بهشت خواهيد شد، در حالي که خداوند هنوز مجاهدان از شما و صابران را مشخص نساخته است؟! (142) |
| وَلَقَدْ كُنْتُمْ تَمَنَّوْنَ الْمَوْتَ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَلْقَوْهُ فَقَدْ رَأَيْتُمُوهُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (143) |
| و شما مرگ (و شهادت در راه خدا) را، پيش از آنکه با آن روبهرو شويد، آرزو ميکرديد، سپس آن را با چشم خود ديديد، در حالي که به آن نگاه ميکرديد (و حاضر نبوديد به آن تن دردهيد! چقدر ميان گفتار و کردار شما فاصله است؟!) (143) |
| وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ ۚ أَفَإِنْ مَاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ ۚ وَمَنْ يَنْقَلِبْ عَلَىٰ عَقِبَيْهِ فَلَنْ يَضُرَّ اللَّهَ شَيْئًا ۗ وَسَيَجْزِي اللَّهُ الشَّاكِرِينَ (144) |
| محمد (ص) فقط فرستاده خداست، و پيش از او، فرستادگان ديگري نيز بودند، آيا اگر او بميرد و يا کشته شود، شما به عقب برميگرديد؟ (و اسلام را رها کرده به دوران جاهليت و کفر بازگشت خواهيد نمود؟) و هر کس به عقب باز گردد، هرگز به خدا ضرري نميزند، و خداوند بزودي شاکران (و استقامتکنندگان) را پاداش خواهد داد. (144) |
| وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ كِتَابًا مُؤَجَّلًا ۗ وَمَنْ يُرِدْ ثَوَابَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَنْ يُرِدْ ثَوَابَ الْآخِرَةِ نُؤْتِهِ مِنْهَا ۚ وَسَنَجْزِي الشَّاكِرِينَ (145) |
| هيچکس، جز به فرمان خدا، نميميرد، سرنوشتي است تعيين شده، (بنابر اين، مرگ پيامبر يا ديگران، يک سنت الهي است. ) هر کس پاداش دنيا را بخواهد (و در زندگي خود، در اين راه گام بردارد،) چيزي از آن به او خواهيم داد، و هر کس پاداش آخرت را بخواهد، از آن به او ميدهيم، و بزودي سپاسگزاران را پاداش خواهيم داد. (145) |
| وَكَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُوا لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُوا وَمَا اسْتَكَانُوا ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ (146) |
| چه بسيار پيامبراني که مردان الهي فراواني به همراه آنان جنگ کردند! آنها هيچگاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان ميرسيد، سست و ناتوان نشدند (و تن به تسليم ندادند)، و خداوند استقامتکنندگان را دوست دارد. (146) |
| وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلَّا أَنْ قَالُوا رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (147) |
| سخنشان تنها اين بود که: (پروردگارا! گناهان ما را ببخش! و از تندرويهاي ما در کارها، چشمپوشي کن! قدمهاي ما را استوار بدار! و ما را بر جمعيت کافران، پيروز گردان! (147) |
| فَآتَاهُمُ اللَّهُ ثَوَابَ الدُّنْيَا وَحُسْنَ ثَوَابِ الْآخِرَةِ ۗ وَاللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ (148) |
| از اينرو خداوند پاداش اين جهان، و پاداش نيک آن جهان را به آنها داد، و خداوند نيکوکاران را دوست ميدارد. (148) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |