| سوره 2 | سوره مبارکه البقرة | صفحه 8 |
|
| وَإِذْ نَجَّيْنَاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ ۚ وَفِي ذَٰلِكُمْ بَلَاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ (49) |
| و (نيز به ياد آوريد) آن زمان که شما را از چنگال فرعونيان رهايي بخشيديم، که همواره شما را به بدترين صورت آزار ميدادند: پسران شما را سر ميبريدند، و زنان شما را (براي کنيزي) زنده نگه ميداشتند. و در اينها، آزمايش بزرگي از طرف پروردگارتان براي شما بود. (49) |
| وَإِذْ فَرَقْنَا بِكُمُ الْبَحْرَ فَأَنْجَيْنَاكُمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (50) |
| و (به خاطر بياوريد) هنگامي را که دريا را براي شما شکافتيم، و شما را نجات داديم، و فرعونيان را غرق ساختيم، در حالي که شما تماشا ميکرديد. (50) |
| وَإِذْ وَاعَدْنَا مُوسَىٰ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَأَنْتُمْ ظَالِمُونَ (51) |
| و (به ياد آوريد) هنگامي را که با موسي چهل شب وعده گذارديم، (و او، براي گرفتن فرمانهاي الهي، به ميعادگاه آمد،) سپس شما گوساله را بعد از او (معبود خود) انتخاب نموديد، در حالي که ستمکار بوديد. (51) |
| ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (52) |
| سپس شما را بعد از آن بخشيديم، شايد شکر (اين نعمت را) بجا آوريد. (52) |
| وَإِذْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (53) |
| و (نيز به خاطر آوريد) هنگامي را که به موسي، کتاب و وسيله تشخيص (حق از باطل) را داديم، تا هدايت شويد. (53) |
| وَإِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوْمِهِ يَا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَىٰ بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ ذَٰلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ عِنْدَ بَارِئِكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ ۚ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (54) |
| و زماني را که موسي به قوم خود گفت: (اي قوم من!* شما با انتخاب گوساله (براي پرستش) به خود ستم کرديد! پس توبه کنيد، و به سوي خالق خود باز گرديد! و خود را [=يکديگر را] به قتل برسانيد! اين کار، براي شما در پيشگاه پروردگارتان بهتر است. ) سپس خداوند توبه شما را پذيرفت، زيرا که او توبه پذير و رحيم است. (54) |
| وَإِذْ قُلْتُمْ يَا مُوسَىٰ لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ نَرَى اللَّهَ جَهْرَةً فَأَخَذَتْكُمُ الصَّاعِقَةُ وَأَنْتُمْ تَنْظُرُونَ (55) |
| و (نيز به ياد آوريد) هنگامي را که گفتيد: (اي موسي! ما هرگز به تو ايمان نخواهيم آورد، مگر اينکه خدا را آشکارا (با چشم خود) ببينيم!) پس صاعقه شما را گرفت، در حالي که تماشا ميکرديد. (55) |
| ثُمَّ بَعَثْنَاكُمْ مِنْ بَعْدِ مَوْتِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ (56) |
| سپس شما را پس از مرگتان، حيات بخشيديم، شايد شکر (نعمت او را) بجا آوريد. (56) |
| وَظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ وَأَنْزَلْنَا عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَىٰ ۖ كُلُوا مِنْ طَيِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاكُمْ ۖ وَمَا ظَلَمُونَا وَلَٰكِنْ كَانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ (57) |
| و ابر را بر شما سايبان قرار داديم، و (من) [= شيره مخصوص و لذيذ درختان ] و (سلوي) [= مرغان مخصوص شبيه کبوتر] را بر شما فرستاديم، (و گفتيم:) (از نعمتهاي پاکيزه اي که به شما روزي داده ايم بخوريد!) (ولي شما کفران کرديد!) آنها به ما ستم نکردند، بلکه به خود ستم مينمودند. (57) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |