| سوره 21 | سوره مبارکه الانبياء | صفحه 322 |
|
| بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
| به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
| اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ (1) |
| حساب مردم به آنان نزديک شده، در حالي که در غفلتند و روي گردانند! (1) |
| مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ (2) |
| هيچ يادآوري تازه اي از طرف پروردگارشان براي آنها نمي آيد، مگر آنکه با بازي (و شوخي) به آن گوش ميدهند! (2) |
| لَاهِيَةً قُلُوبُهُمْ ۗ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِينَ ظَلَمُوا هَلْ هَٰذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ ۖ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ (3) |
| اين در حالي است که دلهايشان در لهو و بيخبري فرو رفته است! و ستمگران پنهاني نجوا کردند (و گفتند): (آيا جز اين است که او بشري همانند شماست؟! آيا به سراغ سحر ميرويد، با اينکه (چشم داريد و) ميبينيد؟! (3) |
| قَالَ رَبِّي يَعْلَمُ الْقَوْلَ فِي السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (4) |
| (پيامبر) گفت: (پروردگارم همه سخنان را، چه در آسمان باشد و چه در زمين، ميداند، و او شنوا و داناست!) (4) |
| بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلَامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْيَأْتِنَا بِآيَةٍ كَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ (5) |
| آنها گفتند: ((آنچه محمد (ص) آورده وحي نيست،) بلکه خوابهايي آشفته است! اصلا آن را بدروغ به خدا بسته، نه، بلکه او يک شاعر است! (اگر راست ميگويد) بايد معجزهاي براي ما بياورد، همان گونه که پيامبران پيشين (با معجزات) فرستاده شدند!) (5) |
| مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْنَاهَا ۖ أَفَهُمْ يُؤْمِنُونَ (6) |
| تمام آباديهايي که پيش از اينها هلاک کرديم (تقاضاي معجزات گوناگون کردند،و خواسته آنان عملي شد، ولي) هرگز ايمان نياوردند، آيا اينها ايمان مي آورند؟! (6) |
| وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَكَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ ۖ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (7) |
| ما پيش از تو، جز مرداني که به آنان وحي ميکرديم، نفرستاديم! (همه انسان بودند، و از جنس بشر!) اگر نميدانيد، از آگاهان بپرسيد. (7) |
| وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لَا يَأْكُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا كَانُوا خَالِدِينَ (8) |
| آنان را پيکرهايي که غذا نخورند قرار نداديم! عمر جاويدان هم نداشتند! (8) |
| ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَيْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَكْنَا الْمُسْرِفِينَ (9) |
| سپس وعده اي را که به آنان داده بوديم، وفا کرديم! آنها و هر کس را که ميخواستيم (از چنگ دشمنانشان) نجات داديم، و مسرفان را هلاک نموديم! (9) |
| لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَيْكُمْ كِتَابًا فِيهِ ذِكْرُكُمْ ۖ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (10) |
| ما بر شما کتابي نازل کرديم که وسيله تذکر (و بيداري) شما در آن است! آيا نميفهميد؟! (10) |
|
| (کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |