فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> قرآن ترجمه مکارم شیرازی

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

سوره 100

سوره مبارکه العاديات

صفحه 600
وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ (10)
و آنچه در درون سينه هاست آشکار ميگردد، (10)
إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ (11)
در آن روز پروردگارشان از آنها کاملا باخبر است! (11)
سوره 101

سوره مبارکه القارعة

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
الْقَارِعَةُ (1)
آن حادثه کوبنده، (1)
مَا الْقَارِعَةُ (2)
و چه حادثه کوبندهاي! (2)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ (3)
و تو چه ميداني که حادثه کوبنده چيست؟! (آن حادثه همان روز قيامت است!) (3)
يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ (4)
روزي که مردم مانند پروانه هاي پراکنده خواهند بود، (4)
وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ (5)
و کوه ها مانند پشم رنگين حلاجيشده ميگردد! (5)
فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ (6)
اما کسي که (در آن روز) ترازوهاي اعمالش سنگين است، (6)
فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ (7)
در يک زندگي خشنودکننده خواهد بود! (7)
وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ (8)
و اما کسي که ترازوهايش سبک است، (8)
فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ (9)
پناهگاهش (هاويه) [= دوزخ] است! (9)
وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ (10)
و تو چه ميداني (هاويه) چيست؟! (10)
نَارٌ حَامِيَةٌ (11)
آتشي است سوزان! (11)
سوره 102

سوره مبارکه التكاثر

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
أَلْهَاكُمُ التَّكَاثُرُ (1)
افزون طلبي (و تفاخر) شما را به خود مشغول داشته (و از خدا غافل نموده) است. (1)
حَتَّىٰ زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ (2)
تا آنجا که به ديدار قبرها رفتيد (و قبور مردگان خود را برشمرديد و به آن افتخار کرديد)! (2)
كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (3)
چنين نيست که ميپنداريد، (آري) بزودي خواهيد دانست! (3)
ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ (4)
باز چنان نيست که شما ميپنداريد، بزودي خواهيد دانست! (4)
كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْيَقِينِ (5)
چنان نيست که شما خيال ميکنيد، اگر شما علم اليقين (به آخرت) داشتيد (افزون طلبي شما را از خدا غافل نميکرد)! (5)
لَتَرَوُنَّ الْجَحِيمَ (6)
قطعا شما جهنم را خواهيد ديد! (6)
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ الْيَقِينِ (7)
سپس (با ورود در آن) آن را به عين اليقين خواهيد ديد. (7)
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِيمِ (8)
سپس در آن روز (همه شما) از نعمتهايي که داشته ايد بازپرسي خواهيد شد! (8)
صفحه آخرصفحه بعدصفحه 600صفحه قبلصفحه اول
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده)


انتخاب ترجمهانتخاب سورهبرو به صفحه 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی