سوره 28 | سوره مبارکه القصص | صفحه 396 |
|
إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَىٰ مَعَادٍ ۚ قُلْ رَبِّي أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَىٰ وَمَنْ هُوَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (85) |
آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد، تو را به جايگاهت [= زادگاهت] بازميگرداند! بگو: (پروردگار من از همه بهتر ميداند چه کسي (برنامه) هدايت آورده، و چه کسي در گمراهي آشکار است!) (85) |
وَمَا كُنْتَ تَرْجُو أَنْ يُلْقَىٰ إِلَيْكَ الْكِتَابُ إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ ظَهِيرًا لِلْكَافِرِينَ (86) |
و تو هرگز اميد نداشتي که اين کتاب آسماني به تو القا گردد، ولي رحمت پروردگارت چنين ايجاب کرد! اکنون که چنين است، هرگز از کافران پشتيباني مکن! (86) |
وَلَا يَصُدُّنَّكَ عَنْ آيَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَيْكَ ۖ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ ۖ وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِكِينَ (87) |
و هرگز (آنها) تو را از آيات خداوند، بعد از آنکه بر تو نازل گشت، بازندارند! و بسوي پروردگارت دعوت کن، و هرگز از مشرکان مباش! (87) |
وَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ ۘ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ۚ كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ ۚ لَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ (88) |
معبود ديگري را با خدا مخوان، که هيچ معبودي جز او نيست، همه چيز جز ذات (پاک) او فاني ميشود، حاکميت تنها از آن اوست، و همه بسوي او بازگردانده مي شويد! (88) |
سوره 29 | سوره مبارکه العنكبوت | |
|
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
|
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
|
الم (1) |
الم (1) |
أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ (2) |
آيا مردم گمان کردند همين که بگويند: (ايمان آورديم)، به حال خود رها ميشوند و آزمايش نخواهند شد؟! (2) |
وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۖ فَلَيَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِينَ صَدَقُوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكَاذِبِينَ (3) |
ما کساني را که پيش از آنان بودند آزموديم (و اينها را نيز امتحان ميکنيم)، بايد علم خدا درباره کساني که راست ميگويند و کساني که دروغ ميگويند تحقق يابد! (3) |
أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ أَنْ يَسْبِقُونَا ۚ سَاءَ مَا يَحْكُمُونَ (4) |
آيا کساني که اعمال بد انجام ميدهند گمان کردند بر قدرت ما چيره خواهند شد؟! چه بد داوري ميکنند! (4) |
مَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ ۚ وَهُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (5) |
کسي که اميد به لقاء الله (و رستاخيز) دارد (بايد در اطاعت فرمان او بکوشد!) زيرا سرآمدي را که خدا تعيين کرده فراميرسد، و او شنوا و داناست! (5) |
وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا يُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ عَنِ الْعَالَمِينَ (6) |
کسي که جهاد و تلاش کند، براي خود جهاد ميکند، چرا که خداوند از همه جهانيان بي نياز است. (6) |
|
(کلمات داخل پرانتز توسط مترجم اضافه شده) |