فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید
صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Deutsch Übersetzung des Koran

Deutsch Übersetzung des Koran

Chapter 74

سوره مبارکه المدثر
The Shrouded, The Cloaked One, Modasser

Page 577
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
Darum wird ihnen die Fürsprache der Fürsprecher nichts nützen. (48)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
Was ist ihnen denn, daß sie sich von der Ermahnung abwenden (49)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (50)
als wären sie erschreckte Wildesel (50)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (51)
die vor einem Löwen fliehen? (51)
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (52)
Nein, jeder von ihnen wünscht, es möchten ihm offene Tafeln der Offenbarung gegeben werden. (52)
كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
Nein! Wahrlich, sie fürchten nicht das Jenseits. (53)
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
Nein! Wahrlich, dies ist eine Ermahnung. (54)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
So möge, wer da will, ihrer gedenken. (55)
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
Und sie werden sich nicht ermahnen lassen, bis es Allah so will. Er ist der Ehrfurcht und der Vergebung Würdig. (56)
Chapter 75

سوره مبارکه القيامة
The Resurrection

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Im Namen Allahs (Gott), des Allerbarmers, des Barmherzigen!
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
Ich schwöre beim Tag der Auferstehung (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
und Ich schwöre bei jeder reumütigen Seele. (2)
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
Meint der Mensch etwa, daß Wir seine Gebeine nicht sammeln werden? (3)
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
Aber ja, Wir sind imstande, seine Finger gleichmäßig zu formen. (4)
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
Doch der Mensch wünscht sich, Sündhaftigkeit vorauszuschicken. (5)
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
Er fragt: "Wann wird der Tag der Auferstehung sein?" (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
Dann, wenn das Auge geblendet ist (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
und der Mond sich verfinstert (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
und die Sonne und der Mond miteinander vereinigt werden. (9)
يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
An jenem Tage wird der Mensch sagen: "Wohin (könnte ich) nun fliehen?" (10)
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
Nein! Es gibt keine Zuflucht! (11)
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
(Nur) bei deinem Herrn wird an jenem Tage die Endstation sein. (12)
يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
Verkündet wird dem Menschen an jenem Tage, was er vorausgeschickt und was er zurückgelassen hat. (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
Nein, der Mensch ist Zeuge gegen sich selber (14)
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
auch wenn er seine Entschuldigungen vorbringt. (15)
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
Bewege deine Zunge nicht mit ihm (dem Quran), um dich damit zu übereilen. (16)
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
Uns obliegt seine Sammlung und seine Verlesung. (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
Darum folge seiner Verlesung, wenn Wir ihn verlesen lassen (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
dann obliegt Uns, seine Bedeutung darzulegen. (19)
Last PageNext PagePage 577Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

قرآن ترجمه المیزان

قرآن ترجمه راهنما

قرآن ترجمه انصاریان

قرآن ترجمه آیتی

قرآن ترجمه فولادوند

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

English Translation of Quran

Deutsch Übersetzung des Koran

Traduction française du Coran

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)

زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی