فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Traduction française du Coran

Traduction française du Coran

Chapter 37

سوره مبارکه الصافات
The Rangers, Saaffaat

Page 447
مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُونَ (25)
«Pourquoi ne vous portez-vous pas secours mutuellement?» (25)
بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ (26)
Mais ce jour-là, ils seront complètement soumis, (26)
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (27)
et les uns se tourneront vers les autres s'interrogeant mutuellement; (27)
قَالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْيَمِينِ (28)
Ils diront: «C'est vous qui nous forciez (à la mécréance)». (28)
قَالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (29)
«C'est vous plutôt (diront les chefs) qui ne vouliez pas croire. (29)
وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطَانٍ ۖ بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِينَ (30)
Et nous n'avions aucun pouvoir sur vous. C'est vous plutôt qui étiez des gens transgresseurs. (30)
فَحَقَّ عَلَيْنَا قَوْلُ رَبِّنَا ۖ إِنَّا لَذَائِقُونَ (31)
La parole de notre Seigneur s'est donc réalisée contre nous; certes, nous allons goûter [au châtiment]. (31)
فَأَغْوَيْنَاكُمْ إِنَّا كُنَّا غَاوِينَ (32)
Nous vous avons induits en erreur car, en vérité, nous étions égarés nous-mêmes». (32)
فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذَابِ مُشْتَرِكُونَ (33)
Ce jour-là donc, ils seront tous associés dans le châtiment. (33)
إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ (34)
Ainsi traitons-Nous les criminels. (34)
إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ (35)
Quand on leur disait: «Point de divinité à part Allah», ils se gonflaient d'orgueil, (35)
وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ (36)
et disaient: «Allons-nous abandonner nos divinités pour un poète fou?» (36)
بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ (37)
Il est plutôt venu avec la Vérité et il a confirmé les messagers (précédents). (37)
إِنَّكُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الْأَلِيمِ (38)
Vous allez certes, goûter au châtiment douloureux. (38)
وَمَا تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (39)
Et vous ne serez rétribués que selon ce que vous ouvriez, (39)
إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ (40)
sauf les serviteurs élus d'Allah, (40)
أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ (41)
Ceux-là auront une rétribution bien connue: (41)
فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُونَ (42)
des fruits, et ils seront honorés, (42)
فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ (43)
dans les Jardins du délice, (43)
عَلَىٰ سُرُرٍ مُتَقَابِلِينَ (44)
sur des lits, face à face. (44)
يُطَافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ (45)
On fera circuler entre eux une coupe d'eau remplie à une source (45)
بَيْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ (46)
blanche, savoureuse à boire, (46)
لَا فِيهَا غَوْلٌ وَلَا هُمْ عَنْهَا يُنْزَفُونَ (47)
Elle n'offusquera point leur raison et ne les enivrera pas. (47)
وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِينٌ (48)
Et Ils auront auprès d'eux des belles aux grands yeux, au regard chaste, (48)
كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ (49)
semblables au blanc bien préservé de l'ouf. (49)
فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَىٰ بَعْضٍ يَتَسَاءَلُونَ (50)
Puis les uns se tourneront vers les autres s'interrogeant mutuellement. (50)
قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٌ (51)
L'un d'eux dira: «J'avais un compagnon (51)
Last PageNext PagePage 447Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی