فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید

صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Traduction française du Coran

Traduction française du Coran

Chapter 74

سوره مبارکه المدثر
The Shrouded, The Cloaked One, Modasser

Page 577
فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِينَ (48)
Ne leur profitera point donc, l'intercession des intercesseurs. (48)
فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ (49)
Qu'ont-ils à se détourner du Rappel? (49)
كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ (50)
Ils sont comme des onagres épouvantés, (50)
فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ (51)
s'enfuyant devant un lion. (51)
بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُنَشَّرَةً (52)
Chacun d'eux voudrait plutôt qu'on lui apporte des feuilles tout étalées. (52)
كَلَّا ۖ بَلْ لَا يَخَافُونَ الْآخِرَةَ (53)
Ah! Non! C'est plutôt qu'ils ne craignent pas l'au-delà. (53)
كَلَّا إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ (54)
Ah! Non! Ceci est vraiment un Rappel. (54)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (55)
Quiconque veut, qu'il se le rappelle. (55)
وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّا أَنْ يَشَاءَ اللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ (56)
Mais ils ne se rappelleront que si Allah veut. C'est Lui qui est Le plus digne d'être craint; et c'est Lui qui détient le pardon. (56)
Chapter 75

سوره مبارکه القيامة
The Resurrection

 
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Au nom d'Allah (Dieu), le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux.
لَا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيَامَةِ (1)
Non!... Je jure par le Jour de la Résurrection! (1)
وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)
Mais non!, Je jure par l'âme qui ne cesse de se blâmer. (2)
أَيَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ (3)
L'homme, pense-t-il que Nous ne réunirons jamais ses os? (3)
بَلَىٰ قَادِرِينَ عَلَىٰ أَنْ نُسَوِّيَ بَنَانَهُ (4)
Mais si! Nous sommes Capable de remettre à leur place les extrémités de ses doigts. (4)
بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسَانُ لِيَفْجُرَ أَمَامَهُ (5)
L'homme voudrait plutôt continuer à vivre en libertin. (5)
يَسْأَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ (6)
Il interroge: «A quand, le Jour de la Résurrection?» (6)
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)
Lorsque la vue sera éblouie, (7)
وَخَسَفَ الْقَمَرُ (8)
et que la lune s'éclipsera, (8)
وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ (9)
et que le soleil et la lune seront réunis, (9)
يَقُولُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ أَيْنَ الْمَفَرُّ (10)
l'homme, ce jour-là, dira: «Où fuir?» (10)
كَلَّا لَا وَزَرَ (11)
Non! Point de refuge! (11)
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)
Vers ton Seigneur sera, ce jour-là, le retour. (12)
يُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ يَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ (13)
L'homme sera informé ce jour-là de ce qu'il aura avancé et de ce qu'il aura remis à plus tard. (13)
بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَىٰ نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ (14)
Mais l'homme sera un témoin perspicace contre lui-même, (14)
وَلَوْ أَلْقَىٰ مَعَاذِيرَهُ (15)
quand même il présenterait ses excuses. (15)
لَا تُحَرِّكْ بِهِ لِسَانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ (16)
Ne remue pas ta langue pour hâter sa récitation: (16)
إِنَّ عَلَيْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ (17)
Son rassemblement (dans ton cour et sa fixation dans ta mémoire) Nous incombent, ainsi que la façon de le réciter. (17)
فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ (18)
Quand donc Nous le récitons, suis sa récitation. (18)
ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا بَيَانَهُ (19)
A Nous, ensuite incombera son explication. (19)
Last PageNext PagePage 577Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)




زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی