فرهنگ (هنر ، شعر ، ادبیات و ...) همه برای ترویج زیبایی ، دانایی و خوبی هستند

زیبایی و دانایی هر دو خوب هستند و خوب بودن برای همه ممکن است. خوب و شاد باشید
صفحه اصلی >> Cultural Part - بخش فرهنگي >> Traduction française du Coran

Traduction française du Coran

Chapter 80

سوره مبارکه عبس
He Frowned, The Frowned , Frown, Abas

Page 585
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ
Au nom d'Allah (Dieu), le Tout Miséricordieux, le Très Miséricordieux.
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰ (1)
Il s'est renfrogné et il s'est détourné (1)
أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَىٰ (2)
parce que l'aveugle est venu à lui. (2)
وَمَا يُدْرِيكَ لَعَلَّهُ يَزَّكَّىٰ (3)
Qui te dit: peut-être [cherche]-t-il à se purifier? (3)
أَوْ يَذَّكَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّكْرَىٰ (4)
ou à se rappeler en sorte que le rappel lui profite? (4)
أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَىٰ (5)
Quant à celui qui se complaît dans sa suffisance (pour sa richesse) (5)
فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّىٰ (6)
tu vas avec empressement à sa rencontre. (6)
وَمَا عَلَيْكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ (7)
Or, que t'importe qu'il ne se purifie pas». (7)
وَأَمَّا مَنْ جَاءَكَ يَسْعَىٰ (8)
Et quant à celui qui vient à toi avec empressement (8)
وَهُوَ يَخْشَىٰ (9)
tout en ayant la crainte, (9)
فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّىٰ (10)
tu ne t'en soucies pas. (10)
كَلَّا إِنَّهَا تَذْكِرَةٌ (11)
N'agis plus ainsi! Vraiment ceci est un rappel - (11)
فَمَنْ شَاءَ ذَكَرَهُ (12)
quiconque veut, donc, s'en rappelle - (12)
فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ (13)
consigné dans des feuilles honorées, (13)
مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14)
élevées, purifiées, (14)
بِأَيْدِي سَفَرَةٍ (15)
entre les mains d'ambassadeurs (15)
كِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)
nobles, obéissants. (16)
قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17)
Que périsse l'homme! Qu'il est ingrat! (17)
مِنْ أَيِّ شَيْءٍ خَلَقَهُ (18)
De quoi [Allah] l'a-t-Il créé? (18)
مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19)
D'une goutte de sperme, Il le crée et détermine (son destin): (19)
ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20)
puis Il lui facilite le chemin; (20)
ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21)
puis Il lui donne la mort et le met au tombeau; (21)
ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22)
puis Il le ressuscitera quand Il voudra. (22)
كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23)
Eh bien non! [L'homme] n'accomplit pas ce qu'Il lui commande. (23)
فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَىٰ طَعَامِهِ (24)
Que l'homme considère donc sa nourriture: (24)
أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا (25)
C'est Nous qui versons l'eau abondante, (25)
ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا (26)
puis Nous fendons la terre par fissures (26)
فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا (27)
et y faisons pousser grains, (27)
وَعِنَبًا وَقَضْبًا (28)
vignobles et légumes, (28)
وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا (29)
oliviers et palmiers, (29)
وَحَدَائِقَ غُلْبًا (30)
jardins touffus, (30)
وَفَاكِهَةً وَأَبًّا (31)
fruits et herbages, (31)
مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ (32)
pour votre jouissance vous et vos bestiaux. (32)
فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)
Puis quand viendra le Fracas, (33)
يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِيهِ (34)
le jour où l'homme s'enfuira de son frère, (34)
وَأُمِّهِ وَأَبِيهِ (35)
de sa mère, de son père, (35)
وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ (36)
de sa compagne et de ses enfants, (36)
لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ (37)
car chacun d'eux, ce jour-là, aura son propre cas pour l'occuper. (37)
وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38)
Ce jour-là, il y aura des visages rayonnants, (38)
ضَاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39)
riants et réjouis. (39)
وَوُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْهَا غَبَرَةٌ (40)
De même qu'il y aura, ce jour-là, des visages couverts de poussière, (40)
تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)
recouverts de ténèbres. (41)
أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)
Voilà les infidèles, les libertins. (42)
Last PageNext PagePage 585Previous PageFirst Page
(The words in brackets added by translator)


Select a TranslationSelect a ChapterGo to Page 

قرآن ترجمه المیزان

قرآن ترجمه راهنما

قرآن ترجمه انصاریان

قرآن ترجمه آیتی

قرآن ترجمه فولادوند

قرآن ترجمه مکارم شیرازی

English Translation of Quran

Deutsch Übersetzung des Koran

Traduction française du Coran

قرآن ترجمه الهی قمشه ای

اندیشه پاک
اگر مرادِ تو، ای دوست، بی‌مرادیِ ماستمرادِ خویش دگرباره من نخواهم خواست
اگر قبول کنی، ور برانی از بر خویشخلاف رأی تو کردن خلاف مذهب ماست
میان عیب و هنر پیش دوستانِ کریمتفاوتی نکند، چون نظر به‌عینِ رضاست
عنایتی که تو را بود اگر مُبَدَّل شدخلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست
مرا به هرچه کنی، دل نخواهی آزردنکه هرچه دوست پسندد به‌جای دوست، رواست #
بلا و زحمتِ امروز بر دل درویشاز آن خوش است که امیدِ رحمتِ فرداست *
* عرفا از جمله سعدی همواره اشاره به عدم نومیدی از رحمت الهی دارند برای مثال
مپندار از آن در که هرگز نبست، که نومید گردد برآورده دست
ذات حضرت حق بخشنده است و طبق آیات قرآن او رحمت را بر خود واجب نموده
پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده است (آیه 54 سوره انعام)
حافظ نیز بارها به این موضوع اشاره دارد از جمله
لطف خدا بیشتر از جرم ماست ، نکته سربسته چه دانی خموش
اشاره و تاکید این بزرگان به عنوان انسان شناس و حکیم بر عدم نومیدی از رحمت الهی برطبق آیات قرآن برای این است که اولین مرحله بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی همین یاس و نومیدی است
همگان باید مراقب حرف و عمل خود باشند تا مردم را در مسیر نومیدی که در خلاف جهت خداست قرار ندهند که این عمل گاه عواقب جبران ناپذیری برای فرد و جامعه دارد

# ابیات مرتبط با این شعر
672670مشاهده متن کاملسعدی شیرازی (2019/09/12-02:00)

زیبایی ، حقیقت ، خوبی
زیبایی ، حقیقت ، خوبی